Na temat zwierząt funkcjonuje bardzo wiele różnych ciekawostek. Można nawet powiedzieć, że jest ich wręcz niezliczona ilość. Jedne z najciekawszych dotyczą zjawisk nietypowych, niespotykanych w obrębie gatunków, jak chociażby albinizm zwany też bielactwo. Interesujesz się zoologią? Fascynują Cię niesamowite fakty z życia zwierząt? Konieczne przeczytaj więc i sprawdź zwierzęta albinosy informacje zdjęcia! Czy wiesz, że to zaburzenie warunkowane genetycznie?
Zwierzęta albinosy zabarwienie biologiczne.
Pigmenty biologiczne to substancje wytwarzane przez organizmy żywe. To, co jest postrzegane jako „kolor” rośliny lub zwierzęcia, to długości fal światła, które nie są pochłaniane przez pigment. Zamiast tego, są odbijane. Pigmenty biologiczne obejmują pigmenty zwierzęce i roślinne, w tym bardzo bogate swą skalą pigmenty kwiatowe.
Zwierzęta mogą wydawać się kolorowe dzięki dwóm mechanizmom – pigmentom i kolorom strukturalnym. Mogą przy tym mieć zarówno pigmenty biologiczne i kolory strukturalne, jak np. motyle z białymi skrzydłami we wzory lub bez.
Zwierzęta albinosy informacje – pigmenty.
Wiele części ciała zwierząt, jak np. oczy, skóra, sierść, pióra, łuski zawierają pigmenty. Są one zlokalizowane w wyspecjalizowanych komórkach chromatoforach. Chormatofory występują u skorupiaków, głowonogów, ryb, płazów i gadów. Natomiast ptaki i ssaki mają klasę komórek melanocytów.
Termin chromatofor może również odnosić się do kolorowych związanych z błoną pęcherzyków, które występują w niektórych formach fotosyntetyzujących bakterie. Chromatofory są w dużej mierze odpowiedzialne za generowanie koloru skóry i oczu u zwierząt poikilotermicznych. Zwierzęta poikilotermiczne to organizmy, których temperatura wewnętrzna jest bardzo zróżnicowana.
Chromatofory są u nich generowane w grzebieniu nerwowym, w czasie ich rozwoju w fazie embrionalnej.
Na podstawie ich koloru w świetle białym, w pełni dojrzałe chromatofory podzielono na 4 klasy:
cyjanofory – komórki z barwnikami niebieskimi, mają ograniczony zakres taksonomiczny odnośnie swego występowania, występują u niektórych ryb i płazów;
erytrofory – komórki z barwnikami czerwonymi, zawierają bowiem czerwonawe pigmenty karotenoidy i pterydynę;
ksantofory – komórki z barwnikami żółtymi, zawierają bowiem żółte pigmenty karotenoidy;
melanofory – komórki z barwnikami czarno-brązowymi, zawierają bowiem czarne i brązowe pigmenty melaniny.
Zwierzęta albinosy – kolory strukturalne.
Zwierzęta mogą też wydawać się barwne z powodu koloru strukturalnego. Jest on wynikiem spójnego rozpraszania światła, czyli opalizacji. Same struktury są bezbarwne. Światło zwykle przechodzi natomiast przez wiele ich warstw i odbija się więcej niż raz. Te wielorakie odbicia łączą się potem ze sobą i intensyfikują kolory, mieniąc się.
Kolor strukturalny różni się w zależności od pozycji obserwatora, podczas gdy pigmenty wydają się takie same, niezależnie od kąta patrzenia. Zwierzęta wykazujące opalizujący wygląd, to m.in. muszle z masy perłowej, ryby i pawie. Opalizacja jest jednak najbardziej widoczna u motyli. W opalizacji występują irydofory odblaskowe i opalizujące, czasem nazywane też guanoforami.
Odbijają światło za pomocą płytek krystalicznych chemochromów, wykonanych z guaniny. Leukofory to odblaskowa biel, występująca u niektórych ryb. Leukofory wykorzystują krystaliczne puryny (np. guaninę) do uzyskania odblaskowej, błyszczącej bieli.
Zwierzęta albinosy – co to jest albinos? Co to jest bielactwo?
Bielactwo zwane też albinizmem, to zaburzenie warunkowane genetycznie. Jeśli się pojawi, wpływa na powstawanie czerwonych, brązowych lub czarnych pigmentów w skórze i ciele. Wywołuje brak lub niedobór pigmentu zwanego melaniną. Melanina to naturalny barwnik skóry, włosów, piór, czy oczu.
Zaburzenie to dotyka nie tylko zwierzęta, ale także i ludzi, choć jest raczej rzadkością. Bielactwo to zatem wrodzony brak melaniny. W jego wyniku pojawiają się białe włosy, pióra, łuski i skóra (biała lub bladoróżowa), oraz bladoróżowe lub niebieskie tęczówki oczu. Źrenice oczu albinosów są natomiast czerwone. Prócz albinizmu właściwego, występuje też albinizm częściowy.
Zwierzęta albinosy – bielactwo oczno-skórne (OCA).
Albinizm oczny OCA to zestaw siedmiu rodzajów mutacji genetycznych, które zmniejszają lub całkowicie uniemożliwiają syntezę barwników eumelaniny lub feomelaniny. Powoduje to zmniejszenie pigmentacji w pewnych częściach ciała. Bielactwo oczno-skórne typu I (OCA1a) powoduje całkowity brak melaniny w skórze, włosach/futrze/piórach i różowych źrenicach. Wielu ludzi uważa, że wszystkie albinosy są białe z różowymi źrenicami. Nie jest to prawdą.
Czy u roślin też występuje bielactwo?
Podstawową funkcją barwników w roślinach jest fotosynteza. Proces ten wykorzystuje zielony barwnik chlorofil wraz z kilkoma czerwonymi i żółtymi pigmentami. Te czerwone i żółte barwniki, to porfiryny, karotenoidy, antocyjany i betalainy. U roślin albinizm charakteryzuje się częściową lub całkowitą utratą barwników chlorofilowych i niepełnym różnicowaniem błon chloroplastowych.
Bielactwo u roślin zakłóca fotosyntezę, co może zmniejszać ich przeżywalność. Niektóre odmiany roślin mogą mieć przez to białe kwiaty lub inne swe części. Jednak rośliny te nie są całkowicie pozbawione chlorofilu. Nie są więc tak białe w całości lub niemal w całości, jak zwierzęta z bielactwem.
Terminy związane z tym zjawiskiem to „hipochromia” i „albiflora”.
Zwierzęta albinosy – przykłady zwierząt albinosów.
Znanym przypadkiem jest wiewiórka albinos. Białe wiewiórki nie muszą być jednak albinosami. Rozpoznamy je po oczach. Jeśli wiewiórka ma czerwone oczy, jest to wiewiórka albinos. Jeśli natomiast ma czarne oczy, nie jest albinosem, lecz ma leucyzm. Także kolce jeża albinosa są białe. Zbudowane są z podobnego materiału jak włosy i paznokcie (keratyna), jak u normalnie ubarwionych jeży.
Albinosy Wallabie to drobni kangury żyjące w Australii. Oprócz typowego białego futra, walabia albinos ma typowo czerwone oczy. Zdarzają się też aligatory albinosy. Nie mają jednak szans przeżycia na wolności. Szczególnie dobrze widać u nich, jak naczynia krwionośne świecą przez oko. Nie każde białe zwierzę jest albinosem.
Niektóre zwierzęta cierpią bowiem na wspomniane wyżej zaburzenie zwane leucyzmem. Nazywa się je też czasem „pół albinosami”. Do tej grupy należą białe tygrysy bengalskie, których oczy są raczej niebieskie, niż czerwone. To samo dotyczy białych lwów. W albinizmie komórki skóry, które mogą wiązać pigment (melanocyty), nie funkcjonują prawidłowo z powodu tego zaburzenia. Natomiast w leucyzmie, komórki te w ogóle nie istnieją.
Białe zebry są przykładem melanizmu. Mają pomarańczowe paski, zamiast czarnych. To nie albinosy, bo nie mają czerwonych oczu. Zebry te mają pomarańczowe paski i niebieskie oczy. Albinosom brakuje pigmentów barwnych melaniny. Natomiast w amelanizmie brakuje ich tylko częściowo.
U ryb, płazów, gadów i ptaków nazywa się to ksantochromizmem. Przykładem są m.in. białe żaby i węże Ksantochromizm jest formą albinizmu. Brak pigmentu sprawia tu, że zwierzęta te są jasne, ale nie białe. Nie ma to wpływu na żółte i czerwone pigmenty, więc brązowe i czarne zwierzęta wyglądają na żółte, pomarańczowe i czerwone.
Są też czasem konie z białą sierścią i niezwykłe niebieskimi oczami. Nie są to albinosy, lecz rasa cremellos.
Zwierzęta albinosy konsekwencje.
Melanina pełni kilka funkcji u większości ssaków i innych zwierząt. Są one jednak zakłócane przez albinizm. Rodzi to pewne ważne konsekwencje dla albinosów. może to być nieprawidłowy rozwój i wygląd oczu. Melanina bierze bowiem udział w prawidłowym rozwoju różnych części oka, w tym tęczówki, siatkówki, mięśni oka i nerwu wzrokowego.
Brak melaniny skutkuje nieprawidłowym rozwojem oczu i prowadzi do problemów z ogniskowaniem i postrzeganiem głębi. Oczy zwierząt albinosów wydają się czerwone. Kolor czerwonych krwinek w siatkówce można bowiem zobaczyć przez tęczówkę, która nie ma pigmentu, który by to przesłaniał. Niektóre zwierzęta albinosy mogą mieć bladoniebieskie oczy z powodu innych procesów generowania koloru. U albinosów jest też zmniejszona ochrona przed światłem słonecznym.
Melanina chroni bowiem skórę przed promieniowaniem UV w świetle słonecznym. Melanosomy blokują szkodliwe promieniowanie elektromagnetyczne ze słońca, jednocześnie umożliwiając wejście korzystnych częstotliwości do organizmu. Oznacza to, że niektóre zwierzęta mogą nawet umrzeć z powodu promieniowania UV, przy braku tej ochrony.
Wiele zwierząt z albinizmem nie ma też ochronnego kamuflażu i dlatego są mniej zdolne do ukrycia się przed drapieżnikami. Wskaźnik przeżywalności zwierząt z albinizmem na wolności może być więc bardzo niski. Ponadto zwierzęta albinosy mogą też być wykluczane ze swych stad i rodzin oraz odrzucane jako partnerzy do rozrodu.
Zaburzenia pigmentacji, takie jak bielactwo, są też czasem związane z upośledzeniem słuchu, np. u myszy, szczurów, świnek morskich, kotów, psów. Albinosy mają również znacznie zmniejszoną żywotność. Niektórzy badacze określają więc bielactwo, jako półśmiercionośną mutację.
