Rzymski generał i mąż stanu Juliusz Cezar przekształcił Republikę Rzymską w potężne Cesarstwo Rzymskie. Był postacią wielką i zasłużoną, ale jednocześnie też dosyć kontrowersyjną. Krwawy zamach zakończył więc jego panowanie dokładnie w święto idów marcowych. Fascynują Cię wielcy ludzie i historia świata, więc konieczne przeczytaj artykuł – Gajusz Juliusz Cezar (ludzie którzy zmienili świat). Poznaj zasługi i biografię Juliusza Cezara.
Kim był Gajusz Juliusz Cezar?
Gajusz Juliusz Cezar był słynnym przywódcą starożytnego Rzymu. Jako żołnierz i dyktator znacznie zmienił to, co stało się potem znane jako Cesarstwo Rzymskie. Znacznie poszerzył jego zasięg geograficzny i ustanowił system imperialny. Narodziny Cezara, rzekomo potomka księcia trojańskiego Eneasza, zapoczątkowały więc nowy rozdział w historii Rzymu. Zaledwie w wieku 31 lat Cezar brał już udział w kilku wojnach i angażował się w rzymską politykę. Po kilku sojuszach i zwycięstwach militarnych, Cezar został dyktatorem Cesarstwa Rzymskiego. Szybko przyznano mu ten tytuł wręcz dożywotnio.
Gajusz Juliusz Cezar wczesne życie.
Gajusz Juliusz Cezar (łac. Gaius Iulius Caesar) urodził się 12 lub 13 lipca 100 r. p.n.e. w starożytnym Rzymie. Natomiast zmarł śmiercią tragiczną, zasztyletowany 15.03.44 r. p.n.e. w idy marcowe w rzymskim senacie. Chociaż Cezar pochodził z rzymskich arystokratów, jego rodzina nie była bogata. Kiedy miał 16 lat, zmarł mu ojciec, ważny gubernator regionalny w Azji, również Gajusz Juliusz Cezar. Jego matka Aurelia przeżyła męża. Niewiele jednak wiadomo o wczesnych latach życia Cezara.
W Republice Rzymskiej dominował w każdym bądź razie wtedy element niestabilności, który dyskredytował arystokrację oraz uczciwość gospodarki i polityki państwa. Mniej więcej w czasie śmierci ojca, Cezar podjął skoordynowany wysiłek, aby zawrzeć kluczowe sojusze z ważniejszą krajową arystokracją. W 84 r. p.n.e. Cezar poślubił Kornelię, córkę arytokraty. Razem mieli córkę Julię Caesaris w 76 r. p.n.e. W 69 r. p.n.e. zmarła jednak Kornelia.
Małżeństwo Cezara z Kornelią wzbudziło gniew rzymskiego dyktatora Sulli, ponieważ ojciec Kornelii był jego politycznym rywalem. Sulla nakazał więc Cezarowi rozwód z żoną lub utratę majątku. Młody Rzymianin odmówił jednak i uciekł do wojska. Służył potem w armii najpierw w prowincji Azji, a następnie w Cylicji. Z pomocą wpływowych przyjaciół z arystokracji Cezar przekonał jednak Sullę, by mógł wrócić do Rzymu.
Gajusz Juliusz Cezar kariera polityczna.
Po śmierci Sulli, Cezar rozpoczął karierę polityczną jako prokurator i zamieszkał na Rodos. Podczas podróży został porwany przez piratów. Przekonał ich jednak, ujawniając wielkie umiejętności negocjacyjne, by podnieśli okup za niego. Gdy się uwolnił, zorganizował duże siły morskie i schwytał piratów, a następnie ich pokazowo stracił. Jego pozycję wzmocniło w 74 r. p.n.e. zebranie prywatnej armii i walka z królem Pontu – Mithradatesem VI Eupatorem. Król ten wypowiedział bowiem wojnę Rzymowi.
Cezar zażegnał te niesnaski, a król Mithradates VI został ponoć jego kochankiem. Cezar zawarł też potem sojusz z Gneuszem Pompejuszem Magnusem, potężnym przywódcą wojskowym i politycznym. W 68 lub 69 r. p.n.e. wybrano go kwestorem (mniejszy urząd polityczny). Potem objął jeszcze kilka innych ważnych stanowisk rządowych. W 67 r. p.n.e. Cezar poślubił Pompeję wnuczkę Sulli. Małżeństwo to przetrwało jednak tylko kilka lat do rozwodu w 62 r. p.n.e. W latach 61-60 p.n.e.
Cezar był namiestnikiem rzymskiej prowincji Hiszpanii. Utrzymał też sojusz z Pompejuszem, dzięki czemu w 59 r. p.n.e. został konsulem. W tym samym roku ożenił się też z nastoletnią Calpurnią. Miał też kilka kochanek, w tym słynną Kleopatrę VII królową Egiptu, z którą miał syna Cezariona.
Gajusz Juliusz Cezar pierwszy triumwirat.
Gdy Cezar rządził za Pompejusza, sprzymierzył się też z bogatym dowódcą wojskowym Marcusem Liciniusem Krassusem. Strategiczny sojusz polityczny między Cezarem, Pompejuszem i Krassusem stał się znany jako Pierwszy Triumwirat. Dla Cezara partnerstwo z Pierwszym Triumwiratem było doskonałą trampoliną do większej władzy i dominacji.
Krassus, przywódca znany jako najbogatszy człowiek w historii Rzymu, zaoferował Cezarowi wsparcie finansowe i polityczne. Jednak Krassus i Pompejusz byli zaciekłymi rywalami. Cezar okazał się jednak wielkim strategiem, zdobywając jednocześnie zaufanie Krassusa i Pompejusza. Przekonał ich, że będą lepiej pasować do siebie jako sojusznicy, niż jako wrogowie.
Gajusz Juliusz Cezar wczesne wojny rządowe i galijskie
Cezar próbował spłacić żołnierzy Pompejusza, przyznając im ziemie publiczne. Wynajął też żołnierzy Pompejusza do zorganizowania zamieszek. Wytworzony chaos ułatwił mu drogę do władzy. Niedługo potem Cezar zapewnił gubernatorstwo Galii (dzisiejsza Francja i Belgia). Pozwoliło to zbudować większą armię i rozpocząć kampanie, które umocniły jego status, jako największego przywódcy Rzymu. Między 58 a 50 r. p.n.e. Cezar podbił resztę Galii aż do Renu, będąc bezwzględnym dla wrogów. Przez cały czas śledził też sytuację w Rzymie, zatrudniając agentów politycznych do działania w jego imieniu.
Gajusz Juliusz Cezar (ludzie którzy zmienili świat) wojna domowa przeciw Pompejuszowi.
Wraz ze wzrostem siły i prestiżu Cezara, Pompejusz zaczął mu zazdrościć. Krassus też miał obiekcje. Trzej przywódcy tymczasowo załagodzili jednak sojusz w 56 r. p.n.e. na konferencji w Luca. Utrwalono tu rządy terytorialne Cezara na kolejne pięć lat. Krassus otrzymał zaś pięcioletnią kadencję w Syrii, a Pompejusz w Hiszpanii. Jednak trzy lata później Krassus zginął w bitwie w Syrii. Podejrzliwy Pompejusz nakazał zaś Cezarowi rozwiązanie armii i powrót do Rzymu jako prywatny obywatel.
Przekroczenie Rubikonu.
Cezar nie uległ jednak rozkazom Pompejusza. 10 stycznia 49 r. p.n.e. nakazał swojej potężnej armii przeprawę przez rzekę Rubikon w północnych Włoszech. Następnie pomaszerował na Rzym. Po drodze sprzymierzał się z lokalną arystokracją. Wojna domowa między dwoma przywódcami okazała się nieunikniona. Pompejusz miał jednak słabszą armię i uciekł z Rzymu. Ostatecznie znalazł się w Grecji, gdzie pokonały go legiony Cezara.
Kleopatra.
Pod koniec 48 r. p.n.e. Cezar pokonał Pompejusza oraz jego zwolenników we Włoszech, Hiszpanii i Grecji. Samego Pompejusza ścigał aż do Egiptu. Egipcjanie wierzyli jednak, że bogowie faworyzują Cezara i skrytobójczo zamordowali Pompejusza. Cezar symbolicznie uśmiercił zabójców Pompejusza i poznał egipską królową Kleopatrę.
Zawarł z nią sojusz i jednocześnie Kleopatra została jego kochanką. Cezar obalił też jej brata i współregenta Ptolemeusza XIII, a Kleopatrę posadził na tronie Egiptu. Szybko urodził się też ich syn Cezarion. Kleopatra i Cezarion współpracowali też potem z rzymskim generałem Markiem Antoniuszem.
Gajusz Juliusz Cezar dyktarura
Po triumfalnym powrocie do Rzymu z Egiptu, Cezara okrzyknięto ojcem Rzymu i dyktatorem na całe życie. Dożywotnią dyktaturę otrzymał najpierw na rok, a potem faktycznie dożywotnio. Jego rządy okazały się odtąd bardzo reformatorskie dla Rzymu. Cezar znacznie przekształcił bowiem imperium, zmniejszając dług i reformując Senat. Zwiększył wielkość Senatu i zorganizował tak, by lepiej reprezentował wszystkich Rzymian.
Zmienił rzymski kalendarz i zreorganizował samorząd lokalny. Wskrzesił miasta-państwa Kartaginę i Korynt, które zniszczyli jego poprzednicy. Nadał też obywatelstwo wielu obcokrajowcom, by zwiększyć liczbę ludności. Starał się też stale umacniać swoją władzę i panowanie. W Senacie posadził sojuszników i zażądał od nich nadawania mu zaszczytów oraz tytułów. Na rzymskich monetach bito jego wizerunek.
Śmierć Cezara.
Reformy Cezara bardzo wzmocniły jego pozycję wśród ludu rzymskiego. Jednak arystokracja i rzymski senat widział to z rosnącą niechęcią i zazdrością. Postrzegano go, jako aspirującego króla absolutnego. Nie chciano jednak rządzić monarchistycznych. Legenda głosi, że minęło ponoć V wieków, odkąd ostatni raz pozwolili na rządy króla. Cezar włączył jednak swych byłych rzymskich wrogów do rządu, co przypieczętowało jego upadek. Został bowiem zamordowany przez swych rywali politycznych w dzień id marcowych 15 marca 44 r. p.n.e.
Ponoć Cezar planował opuścić Rzym 18 marca, by jechać na kampanię wojskową na tereny dzisiejszego Iraku. Nie doczekał jednak tego dnia. Zamordowali go Gajusz Kasjusz Longinus i Marek Juniusz Brutus, byli rywale Cezara i senatorzy. Kasjusz i Brutus nazwali siebie przez to „wyzwolicielami”. Zaangażowanie Brutusa w zabójstwo było najbardziej znamienne, ponieważ jego matka Servilia, była jedną z dawnych kochanek Cezara. Brutus był też ponoć jego nieślubnym synem.
Po śmierci Cezara.
Po jego śmierci Cezar szybko stał się męczennikiem w nowym Imperium Rzymskim. Tłum Rzymian z niższej i średniej klasy zebrał się na jego pogrzebie i atakował domy Kasjusza i Brutusa. Ostatecznie ich zgładzono. Zaledwie dwa lata po śmierci Senat nadał mu tytuł „Boskiego Juliusza”. W Rzymie wybuchła walka o władzę, która doprowadziła do końca Republiki Rzymskiej. Władzę w końcu w 27 roku p.n.e. przejął Oktawian, adoptowany syn Cezara. Przyjął on imię August i został pierwszym cesarzem rzymskim.