Kaligula cesarz rzymski

Historia jest pasjonująca, szczególnie, gdy dotyczy niesamowitych zjawisk i postaci. Takim bardzo emocjonującym etapem w dziejach ludzkości był okres Starożytnego Egiptu, a potem Starożytnej Grecji i Rzymu. Natomiast wśród niesamowitych historycznych postaci i władców z pewnością można wymienić cesarzy rzymskich. Interesuje Cię historia, w tym szczególnie dzieje Starożytnego Rzymu? Przeczytaj więc ten artykuł i poznaj dzieje jednego z ówczesnych tyranów. Sprawdź kim był Kaligula cesarz rzymski. Dlaczego był tak złym człowiekiem?

Kaligula cesarz rzymski – kiedy żył i kim był Kaligula?

Kaligula tak naprawdę nazywał się Gajusz Cezar August Germanicus, w skrócie Gajusz Cezar. Jest jednak bardziej znany pod pseudonimem Kaligula czyli „Mały But”. Urodził się 31 sierpnia 12 r. n.e., natomiast zmarł tragicznie 24 stycznia 41 r. n.e. Jako władca Rzymu zastąpił Tyberiusza i służył jako cesarz rzymski od 37 do 41 r. n.e. Zastępując w 37 r. Tyberiusza jako cesarz rzymski, przyjął imię Gajusz Cezar August Germanik.

Kaligula był trzecim cesarzem rzymskim, który nie zapisał się dobrze w historii. Ocalałe dowody przedstawiają go, jako okrutnego i nieprzewidywalnego władcę. Był też oskarżany o kazirodztwo z własną siostrą. Uwielbiał tortury i orgie. Przywrócił też procesy o zdradę i skazywał mnóstwo ludzi na straszną śmierć. Z wielu źródeł znane są miedzy innymi jego krwawe tortury i mordy na chrześcijanach.

Nic dziwnego więc, że jego życie nie było długie i skończyło się bardzo tragicznie. Jego koniec był przy tym podobny, jak u słynnego Juliusza Cezara (starszy Gajusz Juliusz Cezar – Julius Caesar). Został bowiem zamordowany przez Kasjusza Chaerea i innych spiskowców w 41 r. n.e. pod stadionem na Igrzyskach Palatyńskich.

Kaligula cesarz rzymski – wczesne lata życia.

Przywódca rzymski Gajusz Cezar August Germanik, czyli Gajusz Cezar Kaligula urodził się 31 sierpnia 12 r. w Ancjum (obecnie Anzio) we Włoszech. Jego ojcem był popularny rzymski generał Germanik. Natomiast jego matką była Agrypina Starsza, wnuczka cesarza Augusta. Kaligula urodził się przy tym w pierwszej rodzinie rządzącej Cesarstwa Rzymskiego, umownie znanej jako dynastia julijsko-klaudyjska. Jako trzecie z sześciorga żyjących dzieci Germanika i Agrypiny Starszej, pochodził z najznakomitszej rzymskiej rodziny Julio Klaudiensów.

Jego prapradziadkiem był słynny Juliusz Cezar, a pradziadkiem Augustus. Jego ojciec Germanik, sam w sobie był ukochanym przez wojsko i lud przywódcą. Później jednak nastąpiły rządy Gajusa Kaliguli, jako cesarza rzymskiego. Niestety zostały one ukształtowane przez szaleństwo, złość, nienawiść i pożądanie. Kaligula był blisko swojego ojca Germanika już w wieku 3 lat i zaczął mu często towarzyszyć w jego kampaniach wojskowych.

Zgodnie z tradycją, mały Gajusz nosił przy tym zbrojony mundur i małą parę butów, dzięki czemu zyskał wspomniany przydomek Kaligula. Jako słowo łacińskie oznaczał on słowa „małe buty”. Imię to przylgnęło do niego już do końca życia. Podobno jednak Kaligula szybko zaczął nie lubić, a nawet nienawidzić tego przezwiska.

Kaligula cesarz rzymski – rodzinna tragedia.

W chwili narodzin Kaliguli, panowanie ówczesnego cesarza Rzymu Augusta dobiegało właśnie końca. Zdrowie Augusta zaczęło bowiem podupadać coraz mocniej. Zaistniała więc potrzeba wyznaczenia godnego następcy. Cesarz August na swoje poprzednie stanowisko mianował pasierba Tyberiusza. Był on jednak ponurym i przez to niepopularnym przywódcą. August wybrał go jednak mimo wszystko na swego ostatecznego następcę.

popiersie kaliguli

Jego wybór miał też pewne zastrzeżenie. Wiedząc, że opinia publiczna nie będzie zadowolona z tej decyzji, August zmusił Tyberiusza do adopcji Germanika, jako syna i spadkobiercę. Cesarz August zmarł ostatecznie 19 sierpnia 14 r. n.e. Tyberiusz szybko objął więc władzę i wysłał Germanika do wschodnich prowincji Rzymu z misją dyplomatyczną. Tam Germanik dziwnie nagle jednak zachorował i wkrótce zmarł. Rzymianie stworzyli wkrótce teorię, że mógł to być zamach i powiązano Tyberiusza ze śmiercią jego politycznego rywala.

Matka Kaliguli, Agrypina Starsza podsyciła jeszcze te podejrzenia. Publicznie obwiniała bowiem Tyberiusza za śmierć swego męża i jawnie pragnęła zemsty. Tyberiusz uwięził za to Agrypinę Starszą i zesłał ją na odległą wyspę, gdzie wkrótce zmarła z głodu. Następnie cesarz Tyberiusz uwięził jej dwóch starszych synów.

Jeden z nich popełnił w tej niewoli samobójstwo, a drugi podobnie jak matka, także zmarł z głodu. Ze względu na swój młody wiek, najmłodszy Kaligula został jednak oszczędzony. Zmuszono go za to do zamieszkania ze swoją prababką Liwią, żoną Augusta. Uważa się, że to właśnie w tym czasie Kaligula, który był wówczas nastolatkiem, popełnił kazirodztwo ze swoją siostrą Druzyllą.

Życie Kaliguli u Tyberiusza.

W 31 roku Kaligula został wezwany przez Tyberiusza na wyspę Capri, gdzie został przez niego adoptowany. Tyberiusz był jednak uważany powszechnie za zabójcę jego ojca, czego Kaligula niegdy mu nie zapomniał i nie wybaczył. W jego wypadku, Tyberiusz traktował go jednak, jak rozpieszczanego więźnia. Kaligula był zmuszony do stłumienia swego gniewu i okazania Tyberiuszowi szacunku. Pomimo swej nienawiści do niego, Kaligula uczynił to.

Prawdopodobnie był jednak psychicznie straumatyzowany tą całą sytuacją. Tak uważa obecnie wielu znanych historyków. Zamiast tego, Kaligula wyładowywał swoje mściwe emocje na innych. Lubił więc organizować i oglądać tortury i egzekucje. Noce spędzał zaś na orgiach obżarstwa i seksualnych namiętności. Nawet niestabilny Tyberiusz gdy to zobaczył – przyznał, że „karmi żmiję dla ludu rzymskiego”. Wujek i przybrany ojciec Germanika, Tyberiusz, zastąpił Augusta jako cesarz rzymski w 14 r. n.e. Chociaż Gajusz został nazwany na cześć słynnego Gajusza Juliusza Cezara, otrzymał jednak przydomek „Kaligula”, czyli „mały but”.

Nazywał go tak zarówno ojciec, jak i jego żołnierze podczas kampanii w Germanii. Kiedy Germanik zmarł w Antiochii w 19 r., matka Agrypina wróciła z sześciorgiem dzieci do Rzymu. Tu uwikłała się we wspomniany zajadły spór z Tyberiuszem. Konflikt ostatecznie doprowadził do zniszczenia jej i całej rodziny. Kaligula ocalał z tego pogromu jako jedyny mężczyzna i został adoptowany przez Tyberiusza. W 26 roku n.e. Tyberiusz wycofał się z życia publicznego i osiadł na wyspie Capri, gdzie w 31 r. dołączył tu do niego Kaligula. Po śmierci Tyberiusza w roku 37, Kaligula zastąpił go jako cesarza.

Panowanie Kaliguli 

W marcu 37 roku Tyberiusz zachorował i miesiąc później zmarł. Krążyły też plotki, że Kaligula go udusił. Rzymianie byli jednak zachwyceni jego śmiercią. Cieszyli się, że imperium wpadło w ręce Kaliguli, o którym myślano, że odziedziczył wspaniałe cechy szacownego ojca. Kaligula obejmując rządy miał zaledwie 24 lata i nie miał doświadczenia w rządzie, dyplomacji czy wojnie. Istnieje niewiele zachowanych źródeł mówiących o jego panowaniu.

Zabójstwo cesarza Kaliguli
The Assassination of the Emperor Caligula, by Lazzaro Baldi

Na pewno jednak przez pierwsze 6 miesięcy opisywano go, jako cesarza szlachetnego i umiarkowanego. Uwolnił obywateli niesłusznie uwięzionych przez Tyberiusza i zniósł niepopularny podatek. Organizował też wystawne imprezy, w tym wyścigi rydwanów, mecze bokserskie, sztuki teatralne i pokazy gladiatorów. Potem jednak opisuje się już tylko jego rosnące okrucieństwo i mściwość, sadyzm i ekstrawagancję, czy seksualne perwersje.

Zaczął też odtąd uchodzić za szalonego tyrana. Co prawda wiarygodność wielu źródeł poddaje się w wątpliwość. Na pewno jednak w czasie swych krótkich rządów, Kaligula zwiększał też nieograniczoną władzę cesarza. Wiele uwagi poświęcił też ambitnym projektom budowlanym i luksusowym mieszkaniom dla siebie. Zainicjował ponadto budowę dwóch słynnych akweduktów w Rzymie – Aqua Claudia i Anio Novus. Zdołał też zaanektować królestwo Mauretanii, jako nową rzymską prowincję.

Kaligula cesarz rzymski – ostateczne szaleństwo.

Po 6 miesiącach rządów Kaligula ciężko zachorował i około miesiąc walczył o życie. Po wyzdrowieniu w październiku 37 r. okazał się już nie tą samą osobą. Męczyły go potworne bóle głowy i błąkał się nocami po pałacu. Porzucił zwyczajową togę na rzecz jedwabnych sukni i zaczął przebiera się za kobietę.

Okrutnie eliminował też swych rywali politycznych, zmuszając rodziców do oglądania ich egzekucji. Skandalicznie oświadczył też, że jest żywym Bogiem i nakazał zbudowanie mostu łączącego jego pałac ze Świątynią Jowisza. Nawet małżeństwo i narodziny córki nic nie zmieniły. Rzymianie wkrótce go więc znienawidzili i zaczęli dążyć do jego usunięcia.

Schyłek życia i śmierć Kaliguli

 W dniu 24 stycznia 41 r. n.e. Kaligula został zaatakowany przez Kasjusza Chaerea i grupę gwardzistów po imprezie sportowej. Był to spisek Gwardii Pretoriańskiej, senatorów i dworzan. W zamachu pchnięto go 30 razy nożem i zabito podobnie jak ongiś Cezara. Jego ciało pochowano w płytkim grobie.

Zamordowano też jego żonę i córkę oraz zniszczono jego posągi, chcąc go wymazać z historii. Spiskowcy próbowali też wykorzystać jego śmierci do przywrócenia Republiki Rzymskiej, co jednak się nie powiodło. W dniu zamachu pretorianie ogłosili wuja Kaliguli, Klaudiusza, kolejnym cesarzem.

Dynastia julijsko-klaudyjska nadal rządziła imperium do upadku siostrzeńca Kaliguli, Nerona w 68 r. Jednak śmierć Kaliguli była oficjalnym końcem dynastii Cezara w linii męskiej.