Mimo, iż od jakiegoś czasu bardzo modne są maleńkie Yorki, to jednak sporo osób marzy o psie wielkim i mocnym, a jednocześnie bardzo dystyngowanym. Idealną rasą w tym zakresie jest włąśnie dog niemiecki. Jeśli więc chcesz kupić sobie doga, to konieczne przeczytaj, jakie umaszczenie dogów niemieckich możesz wybrać. Jeszcze dziś sprawdź, jaki pies będzie do Ciebie najlepiej pasował!
Dog niemiecki (niem. deutsche Dogge, ang. great dane, german mastiff) to rasa psów zaliczana według klasyfikacji FCI (Międzynarodowa Federacja Kynologiczna) do Grupy II Pinczery, sznaucery, molosy i szwajcarskie psy do bydła oraz Sekcji 2.1. Molosy typu mastifa, wzorzec rasy nr 235. Ogólnie można są to psy do towarzystwa i stróżujące z grupy molosów w typie doga (typ dogowaty).
Użytkowość rasy dog niemiecki. Dogi niemieckie wyhodowano w Niemczech (kraj patronacki tej rasy) i pierwotnie był to pies bojowy i do polowania na duże ssaki. Współcześnie jednak psy te użytkuje się jako stróżujące, obronne, do towarzystwa i reprezentacyjne oraz wystawowe. Zgodnie z wymogami FCI rasa ta nie podlega żadnym próbom pracy.
Rys historyczny rasy dog niemiecki.
Przodkami obecnego doga niemieckiego były prawdopodobnie takie psy jak niemiecki bullenbeisser oraz tzw. „Hatz und Saurüden”. Pies tropiący i polujący na dziki, który pokrojem ciała (wygląd i budowa) przypominał krzyżówkę muskularnego mastyfa angielskiego z greyhoundem. Psy określane mianem „Hatz und Saurüden” były bardzo cenione i trzymane na pańskich dworach. Początkowo używano ich przy tym do polowań na grubego zwierza. Głównie na dziki. Jednak wraz z późniejszym spadkiem liczebności dzików i innych dużych zwierząt łownych na terenie obecnych Niemiec, zaczęto ograniczać hodowle tych wielkich i muskularnych dogów.
Rasa zaczęła być wtedy używana wśród wyższych warstw społecznych i arystokracji. Jako pies towarzyszący i reprezentacyjny i tak już pozostało do dnia dzisiejszego. Pierwszy wzorzec rasy dog niemiecki został ustalony w 1880 r. w Berlinie. Wtedy też nadano rasie funkcjonującą do dzisiaj nazwę – dog niemiecki. Wzorzec ten znacznie odbiegał jednak od dobrze znanego standardu współczesnego. Warto też wspomnieć, że wielkim miłośnikiem tych majestatycznych niemieckich był słynny kanclerz Niemiec Otto von Bismarck. Przez lata hodowli uzyskano obecnie kilka głównych grup umaszczenia tych psów. Ogólnie umaszczenie dogów niemieckich jest przy tym bardzo bogate. Nie wszystkie formy barwne są uznawane przez FCI i psy takie nie mogą być wystawiane.
Wygląd dogów niemieckich.
Są to psy duże i masywne. Ich umięśnienie jest dobrze widoczne pod skórą z krótkim owłosieniem. Wysokość w kłębie u tej rasy sięga 71-81 cm u suk oraz 76-86 cm u psów. Masa ciała 45-59 kg u suk i 54-90 kg u psów. Dogi niemieckie należą do największych psów świata. Znalazły się nawet przez to w Księdze Rekordów Guinnessa – wpisano w niej najwyższego dotychczas żyjącego psa, którym został dog niemiecki o imieniu Zeus (pies ten w dniu 04.10.2011 r. mierzył 1,118 m w kłębie).
Dogi niemieckie mają do tego dużą głowę z wyraźnie zaznaczonym przełomem czołowym, czyli stopem. Ich uszy są wysoko osadzone i mają średnią wielkość, z natury są też wiszące (przed wprowadzeniem zakazu były kopiowane, czyli cięte tak, by przyjmowały formę pionową stojącą). Mają też szeroki czarny nos z dużymi otworami (wyjątek stanowi nos dogów maści arlekinowej, u których występuje często barwa cielista). Ich kufa (pysk) jest głęboka i maksymalnie prostokątna, a szczęki mocne i szerokie. U tej rasy wymagany jest też zgryz nożycowy.
Chody dogów niemieckich.
Psy tej rasy wyglądają i poruszają się dystyngowanie i z gracją. Ich chód jest więc harmonijny, sprężysty, elastyczny, lekki i miarowy. Kończyny zarówno na widoku z przodu, jak i z tyłu, poruszają się prosto i równolegle.
Szata i umaszczenie dogów niemieckich.
Skóra u dogów niemieckich dobrze przylega i jest naprężona. U psów jednobarwnych jest dobrze pigmentowana, u arlekinów występują plamy pigmentu równorzędne z barwą sierści. Włos u tej rasy jest przy tym bardzo krótki, gęsty, połyskliwy i gładko przylegający. Dzięki temu dobrze widać rysujące się pod skórą mocne umięśnienie. Szata i umaszczenie dogów niemieckich jest dosyć rozległym tematem. Sama rasa jest bowiem na tyle popularna na świecie, że istnieje wiele i pojawiają się nowe, nieuznawane jeszcze przez FCI kolory umaszczenia (na całym świecie są rozmaite kombinacje kolorów i maści tych psów).
Dyskusja o kolorach umaszczenia u dogów niemieckich trwa, więc od lat. Międzynarodowa Federacja Kynologiczna FCI bardzo szczegółowo określiła szatę i umaszczenie doga niemieckiego. Według standardów FCI czysto rasowe dogi niemieckie występują, więc tylko w 7 głównych rodzajach umaszczenia: żółte (płowe), czarne, pręgowane, błękitne (niebieskie), arlekin, płaszczowe, merle.
Umaszczenie dogów niemieckich – kolor żółty.
Jest to kolor jasno-złoto-żółty do nasyconego żółto-złotego (preferuje się kolor jasnozłoty i ciemnozłoty), obowiązkowo z czarną maską na pysku (brak maski dyskwalifikuje psa na wystawie). Kolorystyka jest też czasem określana jako „płowa”, ze względu na wszystkie odcienie złotego w ubarwieniu.
Umaszczenie dogów niemieckich – kolor czarny.
Jest to bardzo popularna odmiana ubarwienia. Czerń jest tu jednolita, intensywna i błyszcząca. Dopuszczalne są też lekkie białe znaczenia. Do grupy tej zalicza się też tzw. dogi płaszczowe, u których kolor czarny tworzy jedynie płaszcz okrywający główną partię tułowia, a więc kark i plecy (najbardziej niejednorodna ze wszystkich maści doga niemieckiego). Białe są natomiast: kufa, szyja, klatka piersiowa, brzuch, kończyny i koniec ogona (pożądane jest też, aby biel na tych częściach ciała była jak najintensywniejsza). Umaszczenie płaszczowe jest niekiedy wymieniane jako osobna grupa kolorystyczna sierści u tej rasy. W grupie czarnej są też tzw. dogi platten (płytowe), które mają biały kolor podstawowy i duże czarne płaty (łaty). Na W kwestii dogów z grupy czarnych warto jednak wiedzieć, że na wystawach psów rasowych preferuje się osobniki mające jak najciemniejszą barwę, czyli najlepiej całe czarne.
Umaszczenie dogów niemieckich – kolor pręgowany.
Kolor sierści ma tu zasadniczo kolor jasnożółty do złoto-żółtego, z wyraźnymi czarnymi pręgami, które muszą być jak najbardziej równomiernie rozłożone i dobrze zaznaczone i jednorodne kolorystycznie (jednolicie czarne). Pręgi te przebiegają wraz z kierunkiem żeber (wzdłuż żeber). Obowiązkowa jest też czarna maska pyska. Ogólnie więc dogi pręgowane mają umaszczenie podstawowe podobne jak dogi żółte, z tym że preferuje się tu przede wszystkim psy o barwie zbliżonej do ciemnozłotej (jasnobrązowej).
Umaszczenie dogów niemieckich – kolor błękitny.
Kolorem głównym jest czysty stalowy błękit na całym ciele. Dopuszcza się też lekkie białe znaczenia na piersi i łapach. Na wystawach preferowane są jednak psy czysto błękitne, ewentualnie tylko ze śladową ilością białych znaczeń.
Umaszczenie dogów niemieckich – kolor arlekin.
Są to dogi biało-czarne, u których barwą zasadniczą jest czysta biel, najlepiej bez żadnych odcieni (np. żółci, ecru). Na tej bieli występują nierównomiernie poszarpane i intensywnie czarne plamy. Plamy te są porozkładane na całym ciele doga, podobnie jak u dalmatyńczyków. Do arlekinów zalicza się też czasem dogi mające umaszczenie tzw. merle, choć częściej klasyfikuje się je, jako osobną niewystawową grupę barwną. Aby uzyskać szczenięta arlekiny u dogów, należy skojarzyć ze sobą osobniki tak właśnie umaszczone, lub skrzyżować arlekina z dogiem czarnym.
Umaszczenie dogów niemieckich – kolor merle.
Kolorem głównym jest sierść siwa na całym ciele, na której widnieją różnego kształtu i wielkości czarne, szare, białe lub lekko brązowe łatki, jak u dalmatyńczyka. Umaszczenie to określa się więc też, jako arlekinowe na szarym tle. Choć to kolorystyka sierści bardzo atrakcyjna wizualnie, jest niestety niewystawowa i FCI uznaje ją za dyskwalifikującą. Podobnie za dyskwalifikującą uważa się też maść jednolicie białą u dogów niemieckich.
Zachowanie i charakter dogów niemieckich.
Dogi niemieckie to psy wierne, oddane i mocno przywiązujące się do właściciela. Są ponadto bardzo przyjazne, łagodne i przyjazne (wcale nie groźne, mimo masywnego wyglądu). Bardzo dobrze tolerują i lubią dzieci. Inne zwierzęta i psy tolerują. Ale pod warunkiem, że od szczeniaka właściwie się je socjalizuje (przyzwyczaja się je do ich obecności i kontaktów z nimi). Wobec obcych ludzi dogi niemieckie są ostrożne i powściągliwe, choć nie agresywne. Osobniki agresywne są wyłączane z rozrodu i dalszej hodowli. Dogi niemieckie są też pewne siebie i posłuszeństwo można od nich wyegzekwować dzięki konsekwentnemu i wczesnemu wychowaniu. Słaba osoba nie powinna posiadać takiego psa.
Pielęgnacja i choroby u dogów niemieckich.
Dog niemiecki ma nieproblemową krótką sierść, jednak wymaga wyczesywania martwego włosa przynajmniej raz w tygodniu. Należy robić to miękką szczotką. Mocny kościec tej rasy wymaga, by w okresie wzrostu i rozwoju szczeniętom podawać preparaty do intensywnego wzmacniania kości i stawów. U rasy tej spotykaną chorobą jest często śmiertelny w skutkach skręt żołądka. Dogi niemieckie często też mają problemy z sercem, kośćmi oraz ze stawami. Żyją do 6-8 lat.