Konik Polski

Rozprawiając o rodzimych rasach koni, nie sposób nie wspomnieć o koniku polskim – rasie stosunkowo młodej, aczkolwiek posiadającej trwałe miejsce w historii hodowli koni w Polsce. Nawiązując do tarpanów, starych koni pociągowych, charakteryzujących się duża siłą pociągową, popularnych dawniej nie tylko w Polsce, ale również w wielu krajach nadbałtyckich. Z naszego tekstu dowiecie się jak, wygląda konik polski, czym się żywi i jak go karmić, a także poznacie jego naprawdę ciekawą i burzliwą historię.

Konik polski – opis

Niewiele koni może poszczycić się tak złożoną naturą, jak konik polski. Opis tej rasy – począwszy od cech czysto fizycznych, poprzez charakter, aż po rozmaite użytkowanie, pokazuje, że mamy do czynienia z nietuzinkowym zwierzęciem. Konik polski charakteryzuje się dość krępą i mocno zwartą budową ciała. Jest kucem – osiąga wysokość w kłębie na poziomie 140 cm. Jego głowa jest dość mała w stosunku do reszty ciała i mocna, odsadzona na krótkiej szyi. Koń ten posiada głęboką klatkę piersiową, której obwód powinien wynosić minimum 165 cm. Umięśnionej i zwartej sylwetce uroku dodaje długa, bujna, czarna grzywa, która może zawierać niewielkie rozjaśnienia, podobnie jak ogon zwierzęcia.

Ile waży konik polski? Zaliczany do koni lekkich, zazwyczaj nie jest cięższy niż 350-400 kg. Na pierwszy rzut oka wydaje się, że taki lekki koń, na niewiele zda się przy pracy w gospodarstwie. Jednak to tylko pozory. W rzeczywistości konik polski jest silnym, zawziętym i bardzo pracowitym koniem, a w dodatku jest dość posłuszny, dlatego tak chętnie wybierany był jako koń roboczy, szczególnie w gospodarstwach mniej zamożnych.

Umaszczenie koników polskich

W umaszczeniu koników polskich nie ma zbyt dużej różnorodności. Podstawową maścią jest myszata, ewentualnie szara . Typowym elementem umaszczenia jest również charakterystyczna pręga na grzbiecie konia.

konik polski

Charakter konika polskiego

Charakter konika polskiego również determinuje jego przydatność i łatwość współpracy z człowiekiem. Jego podstawową cechą, która w największym stopniu stanowi jego wartość, jest bardzo duża wytrzymałość. Konik polski dobrze znosi ciężką pracę, mimo niezbyt imponujących warunków fizycznych dobrze radzi sobie jako koń pociągowy, a na ternach podmokłych i bagnistych, pracuje lepiej niż niejeden większy koń. Skąd ta przewaga? Koniki polskie zawdzięczają ją swoim szerokim i dobre zbudowanym kopytom, które zapewniają im doskonałą przyczepność oraz pozwalają zachować równowagę. W dodatku, konie te nie boją się pracy i nie zniechęcają się łatwo, w odróżnieniu od przedstawicieli innych ras. Konik polski zawsze szuka najlepszego wyjścia z trudnej sytuacji, zachowując wewnętrzny spokój o opanowanie.

Cechy konika polskiego

Pracowitość, siła oraz wytrzymałość, to niejedyne cechy, jakimi może poszczycić się konik polski. Rasa ta jest także odporna na choroby i niekorzystne warunki atmosferyczne. Zamysłem twórców było bowiem wyhodowanie mocnej rasy koni w typie tarpana, który przecież był zwierzęciem dzikim zamieszkującym tereny Puszczy Białowieskiej. W związku z tym konik polski również stworzony został z myślą o tym, by nie było potrzeby inwestowania w stodoły lub stajnie. Z uwagi na swoją dobrą odporność, zwierzęta mogły spędzać cały rok na powietrzu. Kondycja fizyczna i dobre zdrowie mają z kolei wpływ na bardzo dobrą płodność tej rasy. Jak widać, zestaw walorów, w stosunku do niezbyt wielkich rozmiarów, może naprawdę imponować!

Konik polski – wymagania pokarmowe

Jednak główną zaletą, mającą decydujący wpływ na popularność koników polskich, są ich niezbyt wygórowane wymagania paszowe. Konieczność dostarczenia odpowiedniego pokarmu, zazwyczaj w dużych ilościach, stanowiła od zawsze jeden z głównych problemów w hodowli koni. Szczególnie najbiedniejsi chłopi, często nie mieli możliwości, by wykarmić konia, więc nie mogli sobie na niego pozwolić. Tymczasem konik polski je niezbyt dużo, a przy tym nie jest specjalnie wybredny. Dzięki swoim relatywnie niskim wymaganiom paszowym rasa ta mogła trafić pod strzechy polskich gospodarstw – nie tylko tych najzamożniejszych.

młody konik polski

Co je konik polski i w jakich ilościach?

Żywienie tych zwierząt powinno być oparte na białku i zawierać dużą ilość witamin, niezbędnych do prawidłowego rozwoju i codziennej pracy. Każdy posiłek powinien składać się z siana, paszy i dodatku zielonek. Dziennie, konik polski powinien otrzymywać ok. 7 kg pokarmu. Dawkę tą należy podzielić na trzy posiłki. Zawartość witamin i minerałów, zwłaszcza witaminy A, niezbędnej do zachowania mocnej odporności, możemy uzupełniać, dodając do posiłku większe ilości marchwi. Polecana jest ona wszystkim konikom, ze szczególnym uwzględnieniem koni pracujących. Bardzo ważne jest, aby podawać koniowi paszę wyłącznie nierozrobioną. Pojenie konika polskiego powinno być częste, a w gorących miesiącach, bardziej zintensyfikowane. Wodę należy podawać mu 5-6 razy dziennie lub częściej, dbając przy tym, by byłą ona czysta i miała temperaturę ok. 12OC.

Jak widać, niskie wymagania pokarmowe sprawiają, że konik polski mógł swego czasu być utrzymywany w każdym gospodarstwie. Niewielkie zapotrzebowanie, które można pokryć najprostszymi, dostępnymi w każdym domu produktami, sprawiło, że na początku XX wieku konik polski znany był w całej Polsce, a jego użytkowanie miało miejsce w wielu gospodarstwach. Hodowlę rasy, zapoczątkowaną przez prof. Tadeusza Vetulaniego, przerwał jednak wybuch II Wojny Światowej. Poskutkowała ona niemal całkowitym wyniszczeniem populacji lub jej wywiezieniem do Niemiec. W kraju pozostało jedynie kilkanaście sztuk konika polskiego, na podstawie których odtwarzać zaczęto hodowlę na nowo. Dziś, koniki polskie rzadko wykonują ciężką pracę w gospodarstwach rolnych. Znacznie częściej wykorzystywane są w hipoterapii, stanowią również atrakcję gospodarstw agroturystycznych.