Rzekotka czerwonooka jest średniej wielkości płazem wywodzącym się z rodziny rzekotek. Zwana również chwytnicą kolorową, stanowi coraz popularniejszy widok w terrariach na całym świecie. Mimo, że jest dość wymagająca w hodowli i potrzebuje odpowiednich warunków do rozwoju, rzekotka czerwonooka robi zawrotną karierę wśród miłośników płazów domowych. W czym tkwi tajemnica jej popularności? Jak hodować chwytnicę kolorową w swoim mieszkaniu i czy to jest bezpieczne? Na te i wiele innych pytań odpowiadamy w dalszej części tekstu.
Rzekotka czerwonooka opis
Jeśli chodzi o rozmiar, rzekotka czerwonooka zalicza się do średnich płazów, osiąga zazwyczaj od 5-8 cm długości. Co ciekawe, samice są nieco większe od samców. Wielkość jest w zasadzie jedyną cechą, która sprawnemu badaczowi pozwoli ustalić płeć zwierzęcia. Poza tym, nie ma większych różnic pomiędzy żeńskimi i męskim przedstawicielami tego ratunku. Rzekotka czerwonooka swoją nazwę zawdzięcza charakterystycznej, czerwonej barwie tęczówki oka. Oczy rzekotek, podobnie jak ich głowa, są dość duże w stosunku do reszty ciała. Jedną z tych rzeczy, które tak bardzo przyciągają miłośników płazów do rzekotek, są ich intensywne kolory, które mogą zmieniać się, w zależności od nastroju i innych czynników. Ubarwienie chwytnicy może mieć wszelkie odcienie zieleni, od jasnych, do intensywnie ciemnych. Tak wygląda rzekotka w ciągu dnia.
Jednak w nocy, jej ubarwienie może się zmieniać, i przybierać kolor fioletowy lub brązowy. Nazywanie rzekotki czerwonookiej chwytnica kolorową, jak widać nie jest bezpodstawne. Na grzbiecie często znajdują się plamki jasnego koloru, zaś wzdłuż boku tułowia – kremowy pas z odchodzącymi pręgami. Boczna strona tułowia ma kolor niebieski, zaś kończyny rzekotka czerwonooka ma żółte lub pomarańczowe. Znajdujące się na palcach rzekotki przylgi, ułatwiają jej wspinanie się po pionowych powierzchniach. Rzekotka czerwonooka linieje regularnie, najczęściej trudno dostrzec ten proces, ponieważ chwytnice zjadają swoja wylinkę, nie pozostawiając po niej żądnych śladów. W dodatku, naskórek jest przeźroczysty i cienki.
Odmiany rzekotki czerwonookiej
Z uwagi na barwę ciała, wyróżnia się cztery odmiany rzekotki czerwonookiej:
• Normal (typowa, opisana w powyższym tekście)
• Albino (jaśniejsza i mniej jaskrawa od typowej)
• Xanthic (ubarwienie na grzbiecie jest żółtawe)
• Black (grzbiet ma barwę czarno-brązową). Boczne żebrowania niebieskie, przylgi pomarańczowe. Czarna tęczówka oczu.
Występowanie
Naturalnym środowiskiem występowania rzekotki czerwonookiej jest Ameryka Środkowa. Szczególnie popularna jest ona w lasach Meksyku południowego, Panamy czy nawet Kolumbii. Jej zwyczajowa nazwa to także rzekotka drzewna czerwonooka. Jak widać wywodzi ona się od ulubionego miejsca przesiadywania płaza. Rzekotka najlepiej czuje się w nizinnych lasach, deszczowych, a spotkać je można na wysokości do 1250 metrów. Najczęściej przesiadują na drzewach, zamieszkują także roślinność w okolicach zbiorników wodnych. Rzekotki lubią ciepły, półwilgotny klimat, dlatego tropikalne lasy stanowią ich naturalne siedlisko.
W ciągu dnia rzekotki są praktycznie nieaktywne, przesiadując na gałęziach drzew lub w okolicznej roślinności z podkurczonymi kończynami. Uaktywniają się wraz z nadejściem zachodu słońca, kiedy zaczynają żerować. Jej chód przypomina nieco kameleona. Rzekotka, na pierwszy rzut oka porusza się dość niezgrabnie i niepewnie obejmuje gałązki, jednak to pozory. W rzeczywistości, jest ona śmiertelnie niebezpieczna dla owadów i insektów, którymi się żywi. Kiedy decyduje się na atak, wykonuje szybkie i długie skoki. Podobnie jest gdy sama znajdzie się w sytuacji zagrożenia.
Rzekotka czerwonooka – hodowla
Nie tylko atrakcyjna kolorystyka sprawia, że rzekotka czerwonooka cieszy się tak ogromną popularnością wśród hodowców. Jednym z czynników, które powodują,że tak wielu miłośników terrarystki decyduje się na hodowlę chwytnicy kolorowej, jest także jej długowieczność. Ocenia się, że w dobrze prowadzonej hodowli, rzekotka czerwonooka może żyć nawet 10 at. Jednak taka długość życia zdarza się rzadko. Zazwyczaj, minimalny wiek, jaki osiągają rzekotki w niewoli to 4 lata. Aby jednak zapewnić swojej rzekotce odpowiednie warunki do długiego życia w zdrowiu i dobrym samopoczuciu, niezbędne jest spełnienie kilku istotnych warunków.
Terrarium dla rzekotki czerwonookiej
Pierwszym z nich jet oczywiście terrarium. Jeśli chodzi o jego wymiary, to im więcej miejsca zapewnimy rzekotkom, tym lepiej. Dla 3-4 osobników, terrarium powinno mieć co najmniej 100 cm długości, 60 szerokości i tyle samo głębokości. Terrarium powinno być wyposażone w rośliny, elementy konarów, lian, tyczek bambusowych i inne. Wszystko po to, by rzekotka czerwonooka miała optymalne warunki życiowe, najbardziej zbliżone do tych, jakie ma w przyrodzie. Należy przy tym pamiętać że rzekotki są bardzo wrażliwe na zmiany warunków oraz środki chemiczne, dlatego warto upewnić się, że rośliny nie miały kontaktu z opryskami i substancjami toksycznymi. Wszystkie elementy, przed włożeniem do terrarium należy okładanie wymyć. Rzekotki lubią duża wilgotność powietrza, która powinna wynosić 50-80% w dzień i blisko 100% w nocy. Najlepszą metodą by to osiągnąć, jest kilkukrotne zraszanie terrarium w regularnych ostępach czasu.
Woda
Woda użyta w tym celu powinna być letnia. Im więcej żywych roślin lub niewielkich zbiorników wodnych w terrarium, tym większa wilgotność powietrza. Dobrym rozwiązaniem będzie także fogger – generator pary wodnej. Terrarium powinno być także odpowiednio naświetlane. Zazwyczaj stosuje się cykle 10-12 godzinne ze świetlówką (może być z UVB). Optymalna temperatura w terrarium wynosi: 24-28 stopni w dzień, 18-20 w nocy (pora sucha) oraz 32 stopnie w dzień, 22 w nocy (pora deszczowa). Najlepszym sposobem na zapewnienie temperatury jest mata grzewcza, mocowana pod terrarium lub za nim.
Rzekotka czerwonooka źle znosi nagłe zmiany temperatur, dlatego nie powinno się ustawiać terrarium w okolicy grzejnika czy klimatyzatorów. W terrarium musi znaleźć się zbiornik wodny, ponieważ rzekotki nocą zażywają kąpieli. Wodę w zbiorniku należy wymieniać co 2 dni lub codziennie, jeśli w w wodzie są odchody.