Brzanka rekinia wygląd, hodowla cena brzanki rekiniej

Brzanki to wytrzymałe i atrakcyjne rybki akwariowe. W hodowli akwariowej występuje kilka gatunków. Brzanki są też bardzo ruchliwe i mają ciekawe ubarwienie. Wśród nich zdecydowanie wyróżnia się brzanka rekinia. Nazwano ją tak właśnie z powodu kształtu, przypominającego te groźne wielkie ryby. Masz akwarium i szukasz ciekawych rybek do hodowli, więc konieczne poznaj gatunek Balantiocheilos melanopterus. Jeszcze dziś przeczytaj i sprawdź, jakie wymagania ma brzanka rekinia.

Brzanka rekinia stanowisko systematyczne.

Brzanka rekinia (łac. Balantiocheilos melanopterus) jest gatunkiem egzotycznej ryby słodkowodnej, zaliczanej do rodziny karpiowate (łac. Cyprinidae). Rodzina ta przynależy do rzędu karpiokształtne (łac. Cypriniformes) i gromady promieniopłetwe zwanej też kostnopromieniste lub kostnopromienne (łac. Actinopterygii). Ponadto jak wszystkie inne ryby, ostatecznie należą też do podtypu kręgowce (łac. Vertebrata) i typu strunowce (łac. Chordata ) w królestwie zwierząt (łac. animalia). Określenie „Balantiocheilos” wywodzi się ze starożytnej Grecji i oznacza „warga”. Odnosi się to do tylnej krawędzi dolnej wargi tych ryb, która tworzy swoisty kieszonkowaty woreczek. Natomiast słowo „melanopterus” w języku starogreckim oznacza „czarne skrzydło”. Odnosi się to do czarnych dystalnych krawędzi płetw brzusznych, grzbietowych, odbytowych i ogonowych u brzanek rekinich.

Brzanka rekinia pochodzenie i występowanie.

Brzanka rekinia (Balantiocheilos melanopterus) pochodzi z Azji Południowo-Wschodniej. W stanie dzikim żyje tam na Sumatrze, Borneo, Półwyspie Malajskim. Miejscowi nazywają tu tę brzankę rekinem bala. Można ją spotkać w środkowych warstwach wód, gdzie bytuje w średnich i dużych rzekach oraz w jeziorach. W niektórych regionach naturalnego zasięgu występowania staje się jednak obecnie gatunkiem rzadkim, a nawet wymarłym.

Wcześniejsze opisy określały występowanie tych brzanek również dalej na północ w rzece Mekong i rzece Chao Phraya. Jest to jednak nieprawda i błąd wynikający z pomylenia tego gatunku z niedawno opisanym i prawdopodobnie wymarłym B. ambusticauda. Jeszcze inne źródła podają, że obecność jakichkolwiek Balantiocheilos w Mekongu jest i tak absolutnie wątpliwa.

W każdym razie gatunek ten nie występuje w Indochinach i jest ograniczony tylko do Borneo, Sumatry i Półwyspu Malajskiego. Ponadto, pełny zakres jego obecnego rozmieszczenia jest niejasny. Wiele populacji zmniejszyło się bowiem liczebnie, lub nawet całkowicie zniknęło w ciągu ostatnich kilku dekad.

Brzanka rekinia wygląd morfologiczny.

Ryby te w naturze dorastają nawet do ok. 35 cm. Jednak w akwariach osiągają zwykle tylko do ok. 25 cm. Brzanka rekinia (Balantiocheilos melanopterus) ma kształt ciała upodabniający do typowej sylwetki rekina. Ubarwienie ciała jest srebrne z czarnym obramowaniem płetw grzbietowych, ogonowych, odbytowych i brzusznych. Wyjątkiem są tylko płetwy piersiowe. Ryby te mają również wielkie oczy, ułatwiające odnajdywanie i chwytanie pokarmu.

Brzanka rekinia hodowla w akwarium.

Brzanka rekinia (Balantiocheilos melanopterus) to popularna i atrakcyjna ryba akwariowa. W akwariach rybki te są ogólnie nieagresywne i spokojnie towarzyszą wielu innym gatunkom ryb tropikalnych. Wymagają jednak zbiorników dużych i przykrytych od góry, ponieważ są na tyle ruchliwe, że często wyskakują nad powierzchnię wody. Należy też uważać, by skacząc, nie mogły zranić się na pokrywie akwarium. Rozmiar akwarium powinien przy tym wynosić minimum 240 x 60 cm dla grupy dorosłych brzanek rekinich. Zaleca się ponadto utrzymywać je w niewielkich stadkach, złożonych z kilku osobników (minimum 2 sztuki).

Utrzymywane samotnie w jednym akwarium stają się często bardziej kłótliwe. Wymagane są ponadto warunki wodne odnośnie temperatury: 20-28⁰C. W zakresie pH zalecana jest z kolei wartość zbliżona do neutralnej: 6,0-8,0. Twardość wody powinna być miękka do średniej i wynosić: 36-268 ppm (5,0–12,0 dGH). Brzanki rekinie są jednak odpornymi rybami, które tolerują pewne zmiany temperatury, pH i innych czynników. Inne ryby akwariowe są zwykle bardziej wrażliwe.

Bardzo młode osobniki młodociane mogą być trzymane w małych akwariach. Jednak mają szybki wzrost i ostatecznie spory rozmiar, do tego żywe zachowanie i sporą prędkość pływania. Dlatego trzeba dość szybko zapewnić im więcej miejsca. Akwaryści nadal debatują zresztą nad akceptowalnymi minimalnymi rozmiarami zbiorników dla brzanki rekiniej. Ogólnie jednak zaleca się co najmniej 2-metrowy zbiornik, jak już wspomniano powyżej.

Akwarium dla brzanki

Wybór wystroju nie jest tak istotny, jak jakość wody oraz ilość dostępnej otwartej przestrzeni do pływania. Można hodować bardzo zdrowo wyglądające okazy, które są utrzymywane w zupełnie nagich warunkach. Jeśli jednak mamy zbiornik o wystarczającej wielkości, można go ładnie wyposażyć. Gatunek ten będzie prezentował się najefektowniej w układzie zaprojektowanym tak, by przypominał dno rzeczne. Brzanki w naturze żyją bowiem w takim właśnie ekosystemie.

Powinno więc być to dno szybko płynącej rzeki z podłożem ze skał i żwiru o różnej wielkości. Można ustawić kilka dużych i wytartych przez wodę głazów oraz kilka wypłukanych przez wodę starych, rozwidlonych korzeni. Podobnie jak wiele innych gatunków z wód płynących, brzanka rekinia (Balantiocheilos melanopterus) jest jednak dość nietolerancyjna na zanieczyszczenia organiczne.

Wymaga wody o nieskazitelnej czystości. W zbiorniku powinien być też wysoki poziom rozpuszczonego tlenu i przyzwoity poziom ruchu wody. Zaleca się więc duży filtr zewnętrzny lub nawet dwa. Pamiętajmy też, by założyć na zbiornik ciężką i dopasowaną pokrywę, by brzanki nie wyskakiwały.

Brzanka rekinia zachowanie i odżywianie.

Brzanka rekinia (łac. Balantiocheilos melanopterus) żyje w naturze w stadach. Są to bardzo żywe, ruchliwe i zwinne rybki, ale też dość płochliwe. Nie są agresywne. Biorąc jednak pod uwagę potencjalne rozmiary, brzanka rekinia (łac. Balantiocheilos melanopterus) wyraźnie nie nadaje się jednak raczej do akwarium ogólnego. Chociaż zwykle jest dość spokojny, zjada jednak często małe rybki i narybek. Może też denerwować wolno poruszające się i bardziej nieśmiałe rybki innych gatunków. Deprymuje je i płoszy swoją dużą aktywnością i energicznym zachowaniem żywieniowym. Dlatego nadaje się tylko do bardzo dużych zbiorników, w których znajdują się solidne inne ryby o podobnych rozmiarach i zachowaniu.

Zaleca się gatunki i rodzaje: Hypsibarbus wetmorei, Barilius, Cyclocheilichthys, Osteochilus, Barbonymus, Mystacoleucus i większe gat. z rodzaju Garra. Z natury są to ryby stadne i raczej ławicowe. Dlatego powinny być zawsze utrzymywane w grupie 5 lub więcej osobników. Stadko złożone tylko z 1, 2 lub 3 ryb może stać się agresywne. Gatunek jest też określany jako pelagiczny. Występuje głównie w rzekach oraz naturalnych jeziorach, jak system Danau Sentarum na Borneo. Jako ryby wszystkożerne, brzanki rekinie żywią się drobnymi skorupiakami, wrotkami, owadami i ich larwami oraz fitoplanktonem.

Analizy żołądka dzikich okazów wykazały też, że żerują na algach i innych roślinach. W akwarium łatwo je karmić. Zjedzą niemal wszystko, co im zaoferujemy. Uwaga jednak, bo są to ryby dość żarłoczne, więc trzeba je obficie karmić. Należy używać pokarm suchy – dobrej jakości suszone płatki, granulki i dużo substancji roślinnych. Jak i mrożony oraz żywy podawane na przemian – np. rureczniki, ochotki, rozwielitki, artemie. Większe okazy zjedzą też posiekane dżdżownice, krewetki, małże itp. Do menu dobrze też dodać czasem gotowany łuskany groszek, blanszowaną cukinię, szpinak i posiekane owoce. Karmienie musi być do tego regularne. Tylko tak uzyskamy najlepsze kolory i kondycję u swoich brzanek rekinich.

Rozmnażanie brzanki

U brzanki rekiniej (Balantiocheilos melanopterus) ciężko określić płeć. Dojrzałe płciowo samice są jednak wyraźnie grubsze, niż samce. Niemożliwe jest jednak dokładne określenie płci szczególnie u młodych ryb. Mało też wiadomo o ich skutecznym rozmnażaniu w niewoli, choć dokonuje się tego na Wschodzie. Brzanki hoduje się tam w akwariach w dużych ilościach dla celów handlowych. Rozmnażane są jednak przy użyciu hormonów, a nie w sposób całkowicie naturalny.

Zagrożenia i ochrona.

Brzanka rekinia (łac. Balantiocheilos melanopterus) od 1996 r. jest wymieniana, jako gatunek „zagrożony” na Czerwonej Liście IUCN. Dzikie ryby tego gatunku są więc niedostępne w handlu. Natomiast 100% tych, które są sprzedawane w akwarystyce, pochodzi z komercyjnych farm hodowlanych. Brzanki rekinie stały się rzadkie lub wyginęły w naturze w wielu dorzeczach w swoim rodzimym zasięgu. Na Borneo rybacy już w 1993 i 1995 r. informowali, że ich populacja dramatycznie spadła po 1975 r.

Obecnie uważa się, że gatunek ten został wytępiony na rzece Batang Hari na Sumatrze i w Parku Narodowym Danau Sentarum. Ich liczba na Borneo również stale spada od 1975 r. Dokładna przyczyna nie została dobrze zbadana, chociaż sugeruje się zanieczyszczenia wywoływane rozległymi pożarami lasów. Wyłapywanie na potrzeby handlu akwariowego raczej się do tego nie przyczyniło. Osobniki brzanki rekiniej eksportowane z Indonezji i Tajlandii w ramach handlu rybami akwariowymi, są hodowane wyłącznie w niewoli.