Każdy akwarysta, w tym szczególnie początkujący chce mieć rybki ładne i jednocześnie niekłopotliwe w hodowli. Brzanka sumatrzańska Puntigrus tetrazona to bardzo popularny gatunek takiej właśnie rybki akwariowej. Jest ruchliwa i kolorowa, łatwa w hodowli i odznacza się ogólnie dobrą kondycją zdrowotną. Zakładasz akwarium i szukasz fajnych rybek do hodowli, wiec przeczytaj wszystko na temat – Brzanka sumatrzańska opis choroby rozmnażanie. Sprawdź gatunek brzanka sumatrzańska. Naprawdę warto zakupić te ruchliwe, stadne rybki.
Brzanka sumatrzańska opis stanowiska systematycznego.
Rybkę tę jako pierwszy zbadał i opisał naukowo Pieter Bleeker w 1855 r. w Palembang w Sumatrze Południowej. Brzanka sumatrzańska (łac. Puntigrus tetrazona) jest też nazywana brzanką z Sumatry lub brzanką tygrysią. Inspiracją tygrysią były pionowe czarne pasy na całym ciele u tych brzanek. Ogólnie jest to doskonale znany i popularny w akwarystyce gatunek tropikalnej ryby karpiowatej. Brzanka sumatrzańska systematycznie jest zaliczana do rodziny karpiowate (Cyprinidae). Jej dalsza systematyka obejmuje rząd karpiokształtne (Cypriniformes), gromadę promieniopłetwe (Actinopterygii), podtyp kręgowce (Vertebrata).
Ryba akwariowa Brzanka sumatrzańska opis występowania.
Brzanki sumatrzańskie żyją w wodach słodkich lądowych. Ich naturalny zasięg geograficzny rozciąga się na Półwyspie Malajskim, Sumatrze i Borneo w Indonezji. Są też doniesienia o rzekomych obserwacjach tego gatunku odnotowanych w Kambodży. Brzanki tygrysie występują ponoć również w wielu innych częściach Azji. Widziano je m.in. w Indragiri, Batang Hari i Musi w prowincjach Riau, Jambi i Sumatra Południowa. Jednak przy niewielkiej ilości wiarygodnych danych zebranych dotychczas, trudno jest sformułować ostateczne wnioski odnośnie ich naturalnego zasięgu geograficznego.
Populacje dzikie wywodzące się z zasobów akwariowych, istnieją również na wielu innych terytoriach. Notowano je m.in. w Singapurze, Australii, Stanach Zjednoczonych, Kolumbii czy Surinamie. Brzanka sumatrzańska jest często mylona z innym gatunkiem brzanki Puntigrus anchisporus, który ma bardzo podobny wygląd.
Brzanka sumatrzańska opis wyglądu i budowy.
Ryba ta (łac. Puntigrus tetrazona) osiąga wielkość do około 7-10 centymetrów długości i 3-4 centymetry szerokości. Liczne źródła naukowe podają też jednak, że często są mniejsze, szczególnie, gdy są trzymane w niewoli. Niektóre osobniki żyjące w naturze mogą za to urosnąć nawet do około 13 centymetrów. Rodzime osobniki żyjące na wolności na Sumatrze i Borneo w Indonezji są srebrno-brązowo-żółte.
Mają też cztery pionowe czarne paski na bokach ciała oraz czerwono-czarne płetwy i pysk. Bleeker określił barwę płetwy grzbietowej i parzystych płetw brzusznych, jako niemal całe czarne, mające czerwoną podstawę i obrzeżenie. Pozostałe płetwy są natomiast całe czerwone u tego gatunku. Odmiana zielona brzanki sumatrzańskiej jest tej samej wielkości jak paskowana i ma taki sam kształt ciała.
Odznacza się jednak zielonym kolorem korpusu ciała. Brzanki zielone mogą się też znacznie różnić same pomiędzy sobą pod względem intensywności zielonego wybarwienia. Niekiedy kolor ten wygląda nawet na niemal całkowicie czarny. Wyhodowano m.in. też odmianę albinosów, które są jasnożółte w kolorze i mają na bokach cztery ledwo widoczne ciemniejsze paski.
Brzanka sumatrzańska opis naturalnego siedliska życia w naturze.
Ogólnie brzanki sumatrzańskie żyją dziko w wodach Indonezji i na Borneo w klimacie tropikalnym. Ich występowanie w naturze zgłaszano do tej pory w czystych lub mętnych płytkich wodach umiarkowanie płynących strumieni. Wiadomo też, że preferują środowisko o pH od 6,0 do 8,0 przy twardości wody 5-19 dGH i zakresie temperatur od 25 do 27,8°C.
Odkryto też jednak, że występują również w jeziorach bagiennych narażonych na duże zmiany poziomu wody. Fakt ten sugeruje więc, że mają dużą tolerancję na wahania jakości wody. Średnia długość życia brzanek sumatrzańskich wynosi około siedem lat. Zdarzają się też nieliczne starsze osobniki.
Brzanka sumatrzańska znaczenie handlowe i hybrydy gatunkowe.
Gatunek ten jest jednym z ponad 70 gatunków brzanek o znaczeniu komercyjnym w handlu akwariowym. Brzanka sumatrzańska jest notowana w pierwszej dziesiątce najpopularniejszych gatunków spośród wszystkich gatunków ryb ozdobnych akwariowych na świecie. Przykładowo do samych tylko Stanów Zjednoczonych importowano aż 2,6 mln osobników. Krzyżowanie międzygatunkowe i wewnątrzgatunkowe ma na celu uzyskanie w akwarystyce różnych atrakcyjnych kolorów i wzorów.
Ma to na celu zaspokojenie popytu rynkowego na nowe odmiany różnych gatunków rybek akwariowych. W ciągu ostatnich 20 lat na popularności zyskały więc odmiany brzanki sumatrzańskiej, selektywnie hodowane dla podkreślenia jasnych kombinacji kolorów. Przykłady odmian barwnych brzanek sumatrzańskich obejmują też wysoce melanistyczne zielone osobniki.
Odmiany złota i albinos są przykładami ryb produkowanych komercyjnie na podstawie recesywnych genów ksantynowych (żółtych) i albinotycznych. Genetycznie nie są to jednak typowe hybrydy. Brzanka sumatrzańska była też użyta swego czasu do wytworzenia genetycznie zmodyfikowanej ryby fluorescencyjnej, sprzedawanej pod nazwą GloFish.
Brzanka sumatrzańska hodowla w akwarium.
Puntigrus tetrazona to aktywna ryba ławicowa, dlatego należy trzymać ją w grupach po sześć lub więcej osobników. Rybki te często są agresywne w liczbie mniejszej niż pięć osobników. Mogą wtedy obgryzać płetwy innym, mniejszym rybom. Często u niedoświadczonych akwarystów mają więc niezasłużenie reputację szczypiących płetwy innych ryb. Robią to jednak zwłaszcza w ciasnocie i jeśli inne rybki są chore czy zranione.
Dlatego nie są zalecane do zbiorników z wolniejszymi, spokojniejszymi rybami, jak np. gurami, skalary i inne z długimi, falującymi płetwami. Dobrze za to współpracują z wieloma szybko poruszającymi się rybami, jak np. danio, kiryski i większość sumików. Jednak najlepiej spisują się w wystarczająco dużych stadkach własnego gatunku. Spędzają wtedy większość czasu na wzajemnym ściganiu się, zostawiając inne gatunki ryb w spokoju.
Zamieszkują głównie w środkowym poziomie wody. Jednym z najlepszych towarzyszów w zbiorniku, pod warunkiem, że jest dużo miejsca, będzie też błazenek. Brzanki sumatrzańskie najlepiej lubią ponadto wodę miękką i lekko kwaśną. Ponadto, zbiornik powinien być dobrze oświetlony i obficie obsadzony roślinnością, na ok. 2/3 powierzchni dna.
Żywienie brzanek sumatrzańskich.
Karmienie tych rybek nie sprawia problemów i jest łatwe. Brzanki sumatrzańskie są bowiem wszystkożerne i dobrze jedzą kupną suchą żywność przetworzoną, jak płatki i chipsy, czy dafnie. Uwielbiają też żywność żywą i mrożoną, jak np. tubifeksy rureczniki, wazonkowce, oczliki, larwy owadów. Są jednak stosunkowo chciwe w jedzeniu i mogą stać się agresywna podczas karmienia. Aby brzanki dobrze czuły się w akwarium, wystarczy zapewnić im odpowiednio zbilansowaną i urozmaicaną dietę.
Brzanka sumatrzańska rozmnażanie.
Brzanki sumatrzańskie zwykle osiągają dojrzałość płciową przy długości ciała 2-3 centymetrów, lub w wieku około 6-7 tygodni. Brzanka sumatrzańska to rybka jajorodna z zaznaczonym dymorfizmem płciowym. Samce u tego gatunku są jednak mniejsze i smuklejsze od samic. Mają też intensywniej zaczerwieniony czubek pyska i płetwy, z wyraźną czerwoną linią powyżej czerni na płetwie grzbietowej. Większe samice mają za to mocniej wysklepiony, okrągły brzuch i głównie czarną płetwę grzbietową.
Brzanki należą do ryb składających ikrę, poprzez jej rozrzucanie dookoła. Rozmnażanie w hodowli należy przeprowadzać w oddzielnie przygotowanym akwarium tarliskowym. Zbiornik powinien być znacznie mniejszy z mocno ograniczonym dostępem do światła. Akwarium tarliskowe powinno ponadto zawierać dużą ilość roślin wodnych i być zalane miękką wodą w temperaturze ok. 26 C. Samice składają zwykle kilkaset jaj wczesnym rankiem w kępach roślin.
Średnio można spodziewać się około 300-500 jaj ikry od samicy z każdego tarła w dojrzałej populacji stada. Liczba składanych jaj będzie wzrastać wraz z dojrzałością i rozmiarem samiczki. Jajeczka mają średnią średnicę 1,18 ± 0,05 mm. Samice mogą rozmnażać się w odstępach około dwóch tygodni. Po tarle, należy koniecznie odłowić rodzicielskie samce i samice. W przeciwnym wypadku po tarle mogą zacząć zjadać wszelka znalezioną na dnie ikrę, także włąsną.
Można też pozwolić na rozród w stałym akwarium, stosując jednak wtedy specjalną siatkę do osłaniania dna zbiornika. Młody narybek wykluwa się już po zaledwie 2-3 dniach. Maleńkie rybki trzeba wtedy zacząć karmić drobnym planktonem. Same żywią się też drobna materią organiczną, szczególnie tą opadłą na dno akwarium.
Brzanka sumatrzańska choroby.
Ogólnie brzanki sumatrzańskie nie są zbyt podatne na choroby. Jeśli jednak w akwarium będą długo utrzymywać się zaniedbane złe warunki wody, mogą pojawić się wtedy problemy różnego rodzaju. Można tu wymienić na przykład pleśniawki oraz infekcje o podłożu bakteryjnym czy wirusowym itp. Uwaga też, ponieważ brzanki mogą czasem podgryzać długie płetwy i wąsy innych mniejszych ryb współlokatorów. Najlepiej więc, gdy do akwarium z brzankami dodamy rybki o zbliżonym rozmiarze i temperamencie.
[…] nie wszystkie rybki nadają się do akwarium ze […]