Chcesz poznać największego żółwia z Galapagos? Czy to prawda, że żółwie olbrzymie z Galapagos mogą żyć nawet ponad 100 lat? Czy są zagrożone wymarciem? Jeśli szukasz odpowiedzi, przeczytaj ten artykuł. Interesujesz się zoologią? Szukasz informacji o największych zwierzętach obecnie na Ziemi? Konieczne przeczytaj – żółw olbrzymi opis występowanie ciekawostki. Gdzie żyją żółwie olbrzymie?
Żółw olbrzymi – co to jest żółw olbrzymi?
Żółw olbrzymi (Aldabrachelys gigantea) to gatunek z rodziny żółwi lądowych Testudinidae. Jeden z największych żółwi na świecie, nazywany też żółwiem Aldabra. Jedyny żyjący współcześnie przedstawiciel rodzaju Aldabrachelys. Często mylony z żółwiami słoniowymi z Galapagos, których istnieje aż 13 żyjących gat.
Są one podobne wielkością i wyglądem do żółwia olbrzymiego. Te gady należą do najdłużej żyjących ze wszystkich kręgowców lądowych na Ziemi i średnio żyją ponad 100 lat. Najstarszy odnotowany osobnik z Galapagos przeżył 175 lat. Są to również największe żółwie w ogóle na świecie.
Niektóre ich okazy mają długość przekraczającą 1,5 m i osiągają masę ciała ponad 230 kg. Te gigantyczne żółwie były kiedyś bardzo liczne na archipelagu Galapagos u wybrzeży Ekwadoru. Odkrywający Amerykę hiszpańscy żeglarze, w 1535 r. nazwali na ich cześć ten ciąg wysp. Hiszpańskie słowo oznaczające żółwia to bowiem właśnie „galápago”. Kiedyś wyspy te były domem dla co najmniej 250 tys. żółwi słoniowych.
Obecnie jednak na wolności żyje ich już tylko ok. 15 tys. i ich liczba nadal spada. Wiele podgatunków żółwia z Galapagos jest więc wymienionych przez Międzynarodową Unię Ochrony Przyrody, jako zagrożone lub krytycznie zagrożone. W 2012 r. umarł stuletni żółw słoniowy o imieniu Lonesome George.
Był ostatnim przedstawicielem żółwia olbrzymiego z wyspy Pinta (gatunek Chelonoidis abingdonii). Podobnie zagrożone jest też przetrwanie omawianego żółwia olbrzymiego (Aldabrachelys gigantea). Jednak gdzie żyją żółwie olbrzymie?
Żółw olbrzymi występowanie i ochrona.
Gdzie żyją żółwie olbrzymie? Główna populacja żółwi olbrzymich zamieszkuje obecnie atol Aldabra w Republice Seszeli na Oceanie Indyjskim. Jest też mniejsza ich populacja żyjąca na wyspie Zanzibar, należącej do Tanzanii. Dawniej jednak żółwi tych (podobnie jak tych z wysp Galapagos) było dużo więcej. Występowały m.in. na Maskarenach.
Jednak w tych innych miejscach zostały wytępione rzez ludzi. Najpierw wybijali je żeglarze arabscy, a następnie głównie holenderscy. Marynarze traktowali je po prostu jak żywe konserwy do uzupełnienia zapasu mięsa ma statkach. Zauważono jednak tragizm takiego zachowania ludzi i żółwie olbrzymie mają przez to bardzo długą historię zorganizowanej ochrony.
Już słynny zoolog Karol Darwin współpracował z rządem wyspy Mauritius, w celu stworzenia rezerwatu ich ochrony. Przybytek ten powstał w końcu XIX w.
Żółw olbrzymi ewolucja i taksonomia.
Omawiany tu żółw olbrzymi (Aldabrachelys gigantea) należy do rodzaju Aldabrachelys, rodziny żółwie lądowe (Testudinidae), rzędu żółwie i gromady gady (Reptilia). Żółw olbrzymi (Aldabrachelys gigantea) to jeden z dwóch pozostałych gatunków żółwia olbrzymiego na Ziemi. Żółw olbrzymi jest przy tym ostatnim zachowanym gatunkiem grupy żółwi olbrzymich zamieszkujących wyspy zachodniego Oceanu Indyjskiego. Miał wspólnego przodka ze wspomnianymi żółwiami z Galapagos, który żył ok. 25-30 mln lat temu.
Początki tego gatunku sięgają ok. 17,5 mln lat wstecz na Madagaskarze, skąd rozprzestrzenił się na wyspy Seszeli. W międzyczasie Cylindraspis, inna starsza grupa żółwi olbrzymich, skolonizowała Wyspy Maskareny. Obie grupy żółwi olbrzymich były niegdyś szeroko rozpowszechnione w regionie.
Jednak polowania na żółwie przez ludzi doprowadziły do wyginięcia wszystkich, z wyjątkiem żółwi olbrzymich. Te pozostały przy życiu na atolu Aldabra, skąd wzięły swoją druga nazwę. Natomiast pokrewne żółwie z Galapagos migrowały z Ameryki Płd. na archipelag Galapagos ok. 2-3 mln lat temu.
Na wyspach Galapagos żółwie te wyewoluowały w odrębne, blisko spokrewnione gatunki i podgatunki. Wyginęły z nich już jednak co najmniej dwa gatunki.
Żółw olbrzymi środowisko życia.
Żółwie olbrzymie są aktywne w dzień i preferują wiele rodzajów środowiska do swego życia. Spotkać można je więc na łąkach, w niskich zagajnikach, na bagnach mangrowych, czy przybrzeżnych wydmach. W najgorętszej porze dnia około południa żółwie olbrzymie chowają się w cieniu i leżą. Ukrywają się wtedy w zagłębienia terenu w okolicach porośniętych gęściej niskimi zaroślami.
W ramach przystosowania do koegzystencji z tymi żółwiami rozwinął się nawet specjalny rodzaj roślinności, ok. 21 gatunków traw i ziół. Większość tych roślin uległo skarłowaceniu i wytwarza nasiona nie u szczytu jak reszta, lecz bliżej podłoża. Dzięki temu mogą unikać zjadania ich przez wysoko noszące szyje i głowy żółwie.
Żółwie olbrzymie należą do największych zwierząt w swoim środowisku życia. Odgrywają przez to w nim rolę podobną do słoni. W czasie wędrówek w poszukiwaniu pożywienia, wydeptują tam ścieżki, których z kolei używają też potem i inne zwierzęta.
Żółw olbrzymi opis – wygląd.
To prawdziwie gigantyczny gatunek żółwia. Klasyczny przypadek tzw. gigantyzmu wyspowego. Różni się od swoich kuzynów z Galapagos po wąskich głowach i wyraźnie bardziej kopulastym pancerzu (górna skorupa karapaks). Dorosłe samce mogą osiągać długość do 1,3 m i wagę do 350 kg w niewoli. Dorosłe samice są na ogół mniejsze niż samce.
Ma to ułatwić krycie. Wklęsły plastron (dolna skorupa) samca żółwia umożliwia mu też łatwiejsze dosiadanie samicy. Skorupy żółwi olbrzymich mają zwykle kolor od jasno- do ciemnobrązowego. Starsze samice mają gładsze skorupy, często o ciemniejszym zabarwieniu z powodu polerowania podczas krycia.
Na wolności występuje wyraźny sezon godowy od listopada do marca, z gniazdowym składaniem jaj od lutego do maja. Słynne żółwie olbrzymie są też znane z długiego życia. Obecnie najstarszym zwierzęciem lądowym na Ziemi jest olbrzymi żółw Aldabra o imieniu Jonathan, który podobno ma aż 190 lat.
W naturze mogą z łatwością dożyć ponad 100 lat.
Żółw olbrzymi pożywienie.
Żółwie olbrzymie żywią się głównie roślinami. Oprócz wypasu na ziołach i trawach zaobserwowano, że zjadają też małe bezkręgowce i padlinę (w tym martwe żółwie). Ze względu na swą liczebność i silną presję na roślinność, wpływają na jej strukturę i dynamikę w środowisku. Tworzą duże połacie otwartych łąk. Darń składa się tam z traw i ziół i jest ulubionym siedliskiem ich żerowania.
Ciągłe wypasanie przez żółwie sprawia, że murawa jest krótka, potencjalnie zwiększając ilość nowego wzrostu. W porze suchej, gdy darń wysycha, preferowanym rodzajem pożywienia stają się opadłe liście z drzew i krzewów. Żółwie olbrzymie są istotnymi składnikami rozsiewania nasion na wyspach.
Ze względu na duży rozmiar otworu gębowego mogą połykać duże owoce w całości. Dzięki temu, nasiona owoców nie są uszkadzane przez żucie i pozostają nienaruszone podczas przechodzenia przez jelita. Średni czas pasażu jelitowego wynosi od 17 do 21 dni. Po tym czasie nieuszkodzone nasiona pojawiają się w stosie ich żyznego łajna. Są wtedy gotowe do kiełkowania w tym. W tym czasie żółwie olbrzymie mogą z łatwością przemieścić się na kilka kilometrów.
Potencjalnie roznoszą więc nasiona z dala od roślin macierzystych. W ich naturalnym środowisku jest mało świeżej wody do picia. Muszą więc pozyskiwać ją głównie ze źródeł pożywienia. Mają też przystosowanie w jamie nosowej, pozwalające im wciągać wodę przez nos. Mogą więc pić nawet z bardzo płytkich zbiorników, kałuż i skał. Mogą też długo przetrwać w ogóle bez dostępu do świeżej wody.
Żółw olbrzymi zachowanie.
Żółwie olbrzymie są obserwowane pojedynczo i w stadach. Najczęściej żerują tak na otwartych łąkach. W XVII i XVIII w. takie stada liczyły nawet po kilka tys. sztuk. Ich największa aktywność jest rano i wieczorami. Kopią też podziemne jamy, a środku dnia odpoczywają w jamach i bagnistych miejscach. Mogą się tam chłodzić, by nie przegrzać organizmu.
Potrafią stawać na tylnych nogach, by dosięgnąć niskich gałęzi. Ryzykują jednak, bo przewrócone na plecy umrą. Nie potrafią bowiem same się odwrócić. Mogą też dość szybko chodzić i są doskonałymi pływakami. Prawdopodobnie dlatego w przeszłości skolonizowały liczne wyspy Oceanu Indyjskiego.
To zwierzęta dzikie, ale zupełnie nie boja się ludzi. Lubią nawet drapanie i klepanie po głowie i szyi.
Żółw olbrzymi reprodukcja.
Dojrzałość płciowa zależy u nich od wielkości, a nie od wieku. Zwykle osiągają to w wieku ok. 25 lat życia. Mają wtedy mniej więcej połowę dorosłego rozmiaru. Krycie ma miejsce od grudnia do maja o poranku lub wieczorami. Samice składają 9 do 25 gumowatych jaj w płytkim, suchym gnieździe, od kwietnia do sierpnia. Ich inkubacja trwa ok. 110 dni.
O płci młodych decyduje średnia temperatura podłoża podczas inkubacji. Samiczki wyłaniają się z cieplejszej górnej części gniazda, a samczyki z dna gniazda, gdzie temperatura jest nieco niższa. Rodzice nie opiekują się gniazdem i wyklute młode same wykopują się z gniazda. Istnieją dowody, że samice wytwarzają piżmo wabiące samce w okresie lęgowym.
