Położona na terenie dzisiejszej Austrii starożytna rzymska prowincja Noricum, to region, z którego wywodzi się jedna z najstarszych ras koni zimnokrwistych. Noriker, bo o nim mowa, to południowoniemiecki koń zimnokrwisty o średnim wzroście, krępej budowie oraz przyjaznym dla ludzi charakterze. Ten niezwykle silny i mocny koń pociągowy przez lata użytkowany był do ciągnięcia zaprzęgów i wykonywania ciężkich prac rolniczych na ziemiach w okolicach Salzburga i całej Austrii. Koń norycki, bo również taką nazwę w naszym języku możemy stosować, ukształtowany został na skutek krzyżowania lokalnych ras z ciężkimi końmi sprowadzanymi w rejony dzisiejszej Austrii przez starożytnych Rzymian. Prowincja Noricum, będąca ojczyzną konia noryckiego, obejmowała swoim zasięgiem dzisiejsze tereny Styrii i Karyntii. To właśnie tam rozwinął się Noriker rasa koni, która niezmiennie cieszy się wielkim uznaniem, także w Niemczech.
Ogólna charakterystyka
Noriker nie jest jednolitą rasą. Obecnie, wyróżnia się co najmniej kilka linii koni noryckich, nieznacznie różniących się między sobą wyglądem. Jednak tym, co jest niezmienne w przypadku tych niezwykle silnych koni, jest ich gotowość do ciężkiej pracy. Norikery do dziś pracują na wymagających austriackich ziemiach, ciągną ciężkie ładunki i doskonale radzą sobie z przystosowaniem do trudnych i surowych warunków. W odróżnieniu od większości koni zimnokrwistych, których waga przekracza często 1000 kg, koń norycki nie jest przesadnie ciężki. Porównując go do koni rasy shire czy chociażby koni belgijskich, noriker jest wręcz drobnej budowy.
Dorosły koń norycki osiąga wysokość w kłębie ok 155 do 170 cm, co również nie robi zbyt wielkiego wrażenia. Posiada jednak wiele atrybutów, typowych dla ciężkich i silnych koni zimnokrwistych. Przede wszystkim, zwrócić uwagę należy na jego szeroką i dobrze umięśnioną klatkę piersiową. Szyja jego jest umięśniona i dobrze osadzona, a głowa dość duża w stosunku do reszty ciała. Charakteryzują go także masywny zad oraz szeroka i zwięzła kłoda, sprawiająca wrażenie, że całość prezentuje się dość krepo i przysadziście. Łopatki ułożone stromo, co również jest cechą typową u koni zimnokrwistych.
Noriker koń posiada także niezwykle wytrzymałe i silne, choć niezbyt długie nogi, a jego wielką zaletą są wytrzymałe stawy oraz duża odporność. W przypadku koni zimnokrwistych do pracy w zaprzęgu, ma to ogromne znaczenie. Noriker to rasa koni, która charakteryzuje się dużą wydolnością i świetnie radzi sobie w trudnych warunkach. Wszak rasa ta wywodzi się z surowego, austriackiego klimatu, który z pewnością determinuje wytrzymałość koni noryckich.
Umaszczenie:
Kasztanowate, srokate, gniade, siwe i tarantowate.
Noriker – rasa koni z niezwykłą historią
Historia rasy jest niezwykle bogata i warta poświęcenia jej kilku zdań. Przede wszystkim, co już zostało powiedziane, noriker wywodzi się od ciężkich koni rzymskich legionistów. Już sam ten fakt nadaje rasie wielkiego splendoru i dobrze współgra z ich naturą koni silnych i odpornych. Ciekawostką jest fakt, że w czasach średniowiecza, noriker hodowany był niemal wyłącznie w stadninach należących do zakonów. Przyklasztorna hodowla pozwoliła rasie koni noryckich przetrwać, by dziś hodowla norikerów rozprzestrzeniła się na szeroka skalę. Szczególną popularnością rasa ta cieszy się także w Niemczech – stąd określenie: południowoniemiecki koń zimnokrwisty, które często używane jest w stosunku do norikerów.
Nazywa się je także pinzgauerami, outlanderami, określa także innymi określaniami, w zależności od regionu. Nazwę może determinować też linia rasy, która – jak wspomniano wcześniej – nie jest ujednolicona. To właśnie południowoniemiecka linia koni noryckich była bodajże najczęściej krzyżowana z końmi innych ras. Szczególnie w XIX wieku, norikery krzyżowano z przedstawicielami takich ras jak: konie normandzkie, cleveland bay, konie holsztyńskie, węgierskie czy oldenburskie. Jedną z głównych przyczyn krzyżowania koni noriker z innymi rasami, była chęć nadania im większej lekkości i odejścia od przysadzistego wyglądu. Hodowla norikerów nie cieszy się szczególną popularnością w Polsce. Trudno znaleźć ogólnodostępne dane dotyczące pogłowia południowoniemieckich koni zimnokrwistych w naszym kraju. Hodowla tych koni ma miejsce w prywatnych stadninach, w niewielkich populacjach.
Spokojny, silny, pracowity
Jak przystało na konie zimnokrwiste, noriker jest wiernym towarzyszem, który lubi ludzi. Są to konie niezwykle spokojne i opanowane, co przy ich krępej budowie idealnie wpisuje się w typową charakterystykę konia zimnokrwistego. Co więcej, koń norycki nie poddaje się w trudnych sytuacjach. Jego upór i konsekwencja w działaniu to cechy, które przez stulecia stały się powodem, dla którego konie te cieszą się tak ogromnym szacunkiem.
Warto wspomnieć, ze w średniowieczu, wykorzystanie norikerów było niezwykle wszechstronne. Doskonale sprawdzały się one przy uprawie gleby. Praca na roli, orka i transport ciężkich ładunków, to codzienność koni noryckich w średniowieczu. Cieszyły się one szczególną popularnością na górzystych i wymagających !!br0ken!! Dobrze zbudowany, silny koń, potrafiący przetrwać trudne górskie warunki i niskie temperatury, był na wagę złota. Jednak nie tylko rolnictwo było obszarem, w którym wykorzystywano zalety koni rasy noriker. Do jego zadań należała także służba w wojsku. Norikery doskonale sprawdzały się w armii i często wykorzystywane były w celach militarnych. Świetnie radziły sobie jako konie pociągowe. Właśnie dlatego były i często do dziś, są niezastąpione w pracach leśnych, szczególnie przy ściąganiu ciężkich i dużych pni.
Populacja koni noryckich być może nie jest dziś tak rozległa jak 200 lat temu. Jednak ich przydatność i naturalne walory sprawiają, że rasa ta wciąż jest popularna, szczególnie w Austrii i Niemczech. Ciekawostką jest z pewnością fakt ,że do dziś rasa ta nie została ujednolicona i znaleźć można kilka linii norikerów, które różnią się od siebie przede wszystkim kolorem umaszczenia i drobnymi elementami wizualnymi. Jednocześnie, zwraca to uwagę na fakt, że rasa noriker wielokrotnie uszlachetniana była końmi innych ras, co ma swoje odzwierciedlenie w tych drobnych różnicach.
Cena koni noryckich waha się od 2500 do 10000 Euro (źródło ehorses)
