Dzięki swemu królewskiemu rodowodowi i wyjątkowym cechom, rasa dalmatyńczyk jest prawdopodobnie jedną z najbardziej rozpoznawalnych ras psów na świecie. Wielu ludzi pociąga nie tylko ich wytworny wygląd, ale i urocze czarne kropkowanie na białej sierści, przez co psy te wyglądają, niczym żywe klauny. Uwaga jednak, ponieważ zdecydowanie nie jest to zwierzak dla każdego! Konieczne przeczytaj info – dalmatyńczyk wszystko o rasie. Jeszcze dziś sprawdź, dla kogo pasuje rasa dalmatyńczyk oraz jakie ma cechy szczególne i wymagania.
Cokolwiek robisz ze swoim dalmatyńczykiem, bez względu na to, czy jest on najlepszym przyjacielem. Aktywnym towarzyszem rodziny, czy wytrawnym zdobywcą nagród na wystawach psów rasowych. Upewnij się najpierw, że dzięki odpowiedniemu połączeniu ćwiczeń, dyscypliny i miłości, dalmatyńczyk będzie doskonałym dodatkiem do całej Twojej rodziny. Z pewnych względów nie jest to bowiem rasa łatwa w hodowli!
Historia powstania hodowli dalmatyńczyka
Pochodzenie psów tej rasy jest w zasadzie nieznane. Historycy naukowcy zauważyli jednak, że podobne pokrojem psy o plamistej sierści podróżowały z koczowniczymi grupami Romów czyli Cyganów. Nie jest jednak jasne, gdzie mogły się pojawić po raz pierwszy. Rasa dalmatyńczyk uzyskała natomiast oficjalne zatwierdzenie podczas pobytu w Dalmacji, prowincji na wschodnim wybrzeżu Morza Adriatyckiego, obszaru znanego obecnie jako Chorwacja. Stad zresztą wzięła się nazwa omawianej rasy. W swojej długiej historii, psy te były wykorzystywane do różnych prac. Nigdy nie specjalizując się jednak w jakimś jednym, konkretnym obszarze.
W Dalmacji były między innymi używane jako psy stróżujące, pasterskie i likwidujące węże, a np. we Francji jako myśliwskie aportery i psy gończe. Cyganie, a potem również cyrki wykorzystywały je również jako atrakcyjne w wyglądzie psy cyrkowe. W Anglii dalmatyńczyk został natomiast ostatecznie opracowany, jako pies przyboczny towarzyszący i reprezentacyjny. Był bowiem używany m.in. do czyszczenia ścieżki przed końmi, biegania wzdłuż powozu, a nawet pod nim między osiami kół. Pilnował koni i ludzi, gdy odpoczywali. Do dziś dalmatyńczyk ma prze to naturalne powinowactwo do koni.
To powinowactwo wprowadziło nawet tę rasę na inną ścieżkę kariery w Stanach Zjednoczonych. Tutaj rasa dalmatyńczyk stała się bowiem psem strażackim biegającym z końmi do gaszenia ognia. Psy te pilnowały wtedy sprzętu, a czasem nawet ratowały ludzi przed ogniem. Gdy był spokój, służyły w remizach strażackich jako psy stróżujące. Obecnie większość dalmatyńczyków to psy wystawowe i do towarzystwa, oryginalni rasowi psi członkowie rodziny.
Dalmatyńczyk wszystko o rasie – wymagania.
Rasa dalmatyńczyk została stworzona przede wszystkim po to, aby biegać kilometrami obok powozów. Pomagając odpędzać rozbójników, drapieżniki i dodając pojazdom arystokratycznego charakteru. Nic dziwnego, że dzisiejsze psy dalmatyńczyki mają nieskończoną chęć do biegania i ćwiczeń. Są to więc psy idealne jako towarzysze dla osób aktywnych, które biegają, jeżdżą na deskorolce lub na rowerze itp. Dalmatyńczyki są też świetnymi towarzyszami pieszych wędrówek i idealnymi zawodnikami w psich sportach, jak np. konkursy zwinności, Frisbee, flyball. Uwaga jednak, bo rasa ta potrzebuje codziennych intensywnych ćwiczeń i ruchu.
W przeciwnym razie psy te będą się nudzić i zaczną niszczyć przedmioty wokół siebie. Mogą też stać się przez to sfrustrowane i agresywne. Tylko codzienna odpowiednio wysoka dawka aktywności może zapobiec rozwojowi problemów z zachowaniem. Dalmatyńczyki dobrze sobie też radzą w zawodach posłuszeństwa z odpowiednim, pozytywnie motywującym treningiem. To również rasa popularna jako psy wystawowe, mając przy tym nie tylko piękny wygląd i grację, ale też odpowiednią kombinację wyglądu z osobowością. Ważną uwagą odnośnie tej rasy jest również fakt, że u dalmatyńczyków niezbędna jest wczesna socjalizacja z psami, kotami i innymi zwierzętami domowymi oraz dziećmi i dorosłymi. To konieczność, jeśli nie chcemy mieć z nimi żadnych problemów behawioralnych.
Dalmatyńczyk wszystko o rasie – charakter psów dalmatyńczyk
Jeśli chcesz mieć dalmatyńczyka, pamiętaj, że rasa jest bardzo aktywna, ale i inteligentna. Potrzebuje jednak szkolenia już na wczesnym etapie życia, aby ustanowić zdrowe zasady zachowania. Tylko tak z psów tych można uczynić dobrze wychowanych członków rodziny. W przeciwnym wypadku dalmatyńczyki stają się uparte, nieposłuszne, czasem nawet agresywne. Bez konsekwentnego, mocnego szkolenia mogą stać być wręcz niemożliwe do opanowania. Ponieważ psy te bywają uparciuchami, szkolenie ich musi być stanowcze i konsekwentne.
Jednocześnie dalmatyńczyki są też wrażliwe i nie reagują dobrze na trudne metody treningowe w połączeniu z karami. Mówi się wręcz, że nie zapominają o złym traktowaniu lub surowym zachowaniu wobec nich. Potrzebują wiec dobrego podejścia do treningu, z dużą ilością nagród za właściwe zachowanie. Rasa dalmatyńczyk uwielbia ponadto przebywać ze swoimi ludźmi dosłownie przy każdej czynności, co może być kłopotliwe, gdy trzeba zostawić je same np. idąc do pracy. Często źle znoszą pozostawanie samemu w domu. Z powodu krótkiej sierści, nie są to również psy do mieszkania w kojcu na zewnątrz domu. Dalmatyńczyki dogadają się za to doskonale z innymi zwierzętami domowymi i dziećmi, jeśli będą socjalizowane ku temu od szczeniaka.
Są to bowiem psy towarzyskie i mogące mieszkać razem ze wszystkimi ludźmi i rodzajami zwierząt domowych. Dobrze jest wiec, by miały towarzystwo, gdy muszą spędzać pewien czas dziennie bez właścicieli w domu. Zrobimy też najlepiej, gdy włączymy je we wszystkie codzienne zajęcia rodzinne, by nie odczuwały wykluczenia. Rodziny z małymi dziećmi powinny mieć jednak świadomość, że dalmatyńczyki są bardzo żywiołowe i aktywne, mogą wiec przypadkowo przewraca małe dzieci i niechcący robić im tym krzywdę. Normalnie jednak, dobrze prowadzone dalmatyńczyki mogą być wspaniałym, aktywnym towarzyszem zabaw dla starszych dzieci. Oczywiście przynajmniej na początku powinno to być pod odpowiednim nadzorem, aby upewnić się, że zarówno dziecko, jak i pies przestrzegają dopuszczalnych zasad zachowania.
Dalmatyńczyk wszystko o rasie – możliwość dziedzicznej głuchoty.
Czynnikiem, który również należy wziąć pod uwagę, jest występowanie głuchoty u tej rasy. Ten stan jest dziedziczony jako cecha poligeniczna i wszystkie dalmatyńskie rody mogą przekazać głuchotę swojemu potomstwu. Naukowo szacuje się, że ok. 8% szczeniąt dalmatyńczyków rodzi się całkowicie głuchych, a 22 do 24% rodzi się ze słyszeniem tylko na jedno ucho. Amerykański Klub Miłośników Dalmatyńczyków zaleca nawet eutanazję wszystkich szczeniąt, które są całkowicie głuche. Ma to służyć stopniowemu eliminacji tej przykrej wady z populacji. Psy głuche są trudniejsze do szkolenia i trenowania, mogą też gryźć, jeśli będą zaskoczone z znienacka.
Niemniej jednak głuche psy mogą być tak samo cudownymi zwierzętami domowymi, jak psy słyszące, jeśli będą szkolone i prowadzone potem za pomocą sygnałów ręcznych i wibracji. Należy też pilnować, by były jak najmniej narażone na zaskoczenie z powodu głuchoty. Jeśli zastanawiasz się nad adoptowaniem niesłyszącego szczeniaka lub starszego dorosłego psa rasy dalmatyńczyk, koniecznie zapoznaj się z tą kwestią oraz specjalnymi wymogami dotyczącymi opieki nad głuchym psem. W przeciwnym wypadku szybko odczujemy problemy związane z przyjęciem takiego psa pod swój dach i niemożnością odpowiedniego zarządzania opieką nad nim.
Jeśli chcemy mieć tylko zdrowego psa wolnego od wad, nigdy nie kupujmy szczeniaka od nieodpowiedzialnego hodowcy, przygodnego handlarza, w nieznanych miejscach i bez rodowodu. Poszukajmy zawsze tylko renomowanej hodowli, która testuje i bada swoje psy hodowlane, aby upewnić się, że są wolne od wszelkich chorób genetycznych. Tylko wtedy zapewnimy sobie zdrowe szczenięta mające prawidłowe temperamenty.
Dalmatyńczyk wszystko o rasie – pielęgnacja i karmienie.
Rasa dalmatyńczyk ma krótką sierść, wymaga jednak częstego i dokładnego szczotkowania. Psy te bowiem linieją praktycznie cały rok. Nie trzeba ich za to zbyt często kąpać, wystarczy kilka razy w roku (nie rzadziej, niż raz na 2 miesiące). Dalmatyńczyki mają też wrażliwy układ moczowy, co wymusza specjalne wymagania odnośnie żywienia. W przeciwnym wypadku mogą wystąpić nawet powikłania medyczne. Ich dieta nigdy nie powinna więc być bogata w białko i muszą mieć stały dostęp do dużej ilości świeżej wody. Dalmatyńczyki powinny też mieć możliwość częstego opróżniania się, aby dobrze płukać układ moczowy. Dzięki tym prostym zasadom powinny jednak żyć długo i zdrowo.
Dalmatyńczyk wszystko o rasie – ciekawostki.
W USA istnieje program, który oferuje tytuły zgodne z historią tej rasy, jako psy powozowe. Tytuł Road Dog (RD) i Road Dog Excellent (RDX) to tytuły zdobywane przez dalmatyńczyka towarzyszącego koniom lub powozom konnym przez określoną liczbę kilometrów i okazującego odpowiednie posłuszeństwo. Rasa dalmatyńczyk jest też znana z filmów animowanych i filmów akcji, jak np. „101 dalmatyńczyków”, oba autorstwa Disneya. Spowodowało to ogromny wzrost popularności tych psów. Niestety wywołało też wzrost pseudohodowli i masową, niekontrolowaną „produkcję” szczeniąt bardzo wątpliwej jakości zdrowotnej. Dlatego nigdy nie kupujmy psów w takich miejscach.
Ile kosztuje pies dalmatyńczyk?
cena szczeniąt rodowodowych waha się od 2000 do 4500 złotych