Wilki (zwierzęta)

Świat wilków, jak i sama natura tych zwierząt, od zawsze fascynowały człowieka. Tajemnicze, groźne, bezwzględne czy bojaźliwe? Jakie są wilki? Na tak postawione pytanie, każdy z nas z pewnością mógłby odpowiedzieć po swojemu. Jednak by mieć cokolwiek do powiedzenia na temat wilków, trzeba postarać się je poznać. W tym celu warto zgłębiać ich zwyczaje, poznawać charakter i starać się rozumieć ich zachowania. Zachowania, które od tysięcy lat, są niezmienne. Wilki zwierzęta okrutne i bestialskie, czy raczej opiekuńcze i czułe? A może prawda o wilkach leży pośrodku? Zapraszamy do lektury naszego kolejnego artykułu, dotyczącego wilków.  wilki zwierzęta

Wilki zwierzęta – komunikacja wilków w stadzie

Hierarchia, podporządkowanie, podział ról w stadzie – wewnątrz każdej watahy wilków, panują te same, niepisane, lecz respektowane od pokoleń, zasady. Stadem rządzi para alfa – najsilniejszy samiec i samica. To oni mają prawo się rozmnażać, to do nich należy podejmowanie decyzji odnośnie polowania, wędrówek oraz wielu innych elementów wilczej egzystencji. Pozostałe wilki muszą podporządkować się decyzjom pary alfa. Wszelkie próby nieposłuszeństwa są konsekwentnie karane, a niepokorne wilki często bywają usuwane ze stada. Niezwykle istotnym i szalenie ciekawym jest to, jak wilki komunikują się ze sobą. Otóż, zwierzęta te, przez tysiące lat życia na Ziemi, wykształciły niezwykle rozbudowany system relacji społecznych. Wielu z nas z pewnością zaskoczyłaby liczba przeróżnych komunikatów, wysyłanych przez członów watahy.

dwa wilki

Za główne formy porozumiewania się wilków, uważa się:

1. Wycie – wilki posiadają bogaty repertuar wokalny, znacznie bardziej obfity niż psy. Komunikaty wysyłane za pomocą skowytu, mogą mieć bardzo różną treść. Od pozdrowienia, poprzez wezwanie na polowanie, aż po wysyłanie sygnałów dla wilka, który odłączył się od watahy. Wataha potrafi bezbłędnie interpretować sygnały, wysyłane przez pozostałych członków stada, także dzięki niezawodnemu słuchowi, jakim mogą poszczycić się wilki Zwierzęta te słyszą nawet z odległości 10 km, co dla człowieka jest niewyobrażalne. Nasze możliwości pozwalają nam wyłapywać dźwięki z odległości ok. 4 km. W naszym artykule poświęconym wyciu wilków, znajdziecie dokładny opis poszczególnych odgłosów oraz ich znaczenie.

2. Pozostawianie śladów zapachowych przez wilki – zwierzęta te komunikują się między sobą również za pośrednictwem zapachów. Zazwyczaj, chodzi o oznaczanie własnego terenu. Woń znajdująca się w moczu i kale, a także ta wydzielana przez gruczoły zapachowe, jest dla wilków naturalnym rodzajem komunikatu. Członkowie watahy po zapachu rozpoznają, czy znajdują się na właściwym terenie, zaś nieproszeni goście otrzymują sygnał, że lepiej nie zapuszczać się dalej.

3. Komunikaty za pomocą ciała – niezwykle istotny i fascynujący może być także system gestów i zachowań, którymi posługują się wilki. Mowa ciała, została niezwykle rozbudowana i wykorzystana do celów porozumiewania się w stadzie. Za pomocą przeróżnych gestów, zachowań i zmiany pozycji, wilki wysyłają sobie szereg istotnych komunikatów. Wiele z nich kierowanych jest także do innych zwierząt. Część ma na celu zademonstrowanie własnej siły, inne – sygnalizują gotowość do zabawy.

wilki zwierzęta groźne czy ?
wataha wilków arktycznych

Do najbardziej istotnych wilczych zachowań należą m.in.:

• stanie na sztywnych nogach – jest wyrazem dominacji. Wilk, stojący pewnie, z wyprostowanym ogonem, postawionymi uszami i lekko nastroszoną sierścią, chce pokazać wszystkim dookoła że to on rządzi. Nieodłącznym elementem przyjmowania takie postawy jest głębokie patrzenie w oczy innych wilków;
• wygięcie ciała w łuk, obniżona sylwetka – to z kolei wyraz poddaństwa wilków względem samca alfa. Wilki, których hierarchia w stadzie jest niższa, często przyjmują postawę pełną pokory wobec alfy. Objawia się ona obniżeniem sylwetki, położeniem ogona, lizaniem samca alfa po pysku;
• kładzenie się na grzebcie – to również wyraz poddaństwa. Odsłonięcie brzucha i gardła, ułożenie łap blisko przy ciele – to kolejna forma poddaństwa, demonstrowana przez wilki. Zwierzęta często skomlą, by wzmocnić siłę przekazu i zapewnić dominanta o swojej uległości;
• prezentacja uzębienia, wyprostowana postawa – wilki w ten sposób manifestują swoją złość. Nieodłącznym elementem zezłoszczonego wilka jest także warczenie. Wilk stawia uszy, a jego sierść staje się zjeżona;
• kulący się wilk – to oznaka strachu. Wystraszony wilk chowa ogon między nogi i przyjmuje postawę skuloną, często dochodzi do tego skomlenie lub szczekanie. Uszy są położone nisko, przylegają do głowy. Warto w tym miejscu rozprawić się z popularnym stereotypem, mówiącym, że wilki wyją ze strachu.

wyjący wilk

Istnienie wiele powodów, dla których wilki wyją, lecz strach nie jest jednym z nich. W tym stanie usłyszymy raczej szybkie, jednosylabowe szczekanie;

Inne zachowania wilków

• kładzenie ciała przy ziemi – to sygnał, że wilki przystępują do obrony. Postawa taka często ma miejsce podczas ataku intruza lub pojawienia się kogoś, kto w przekonaniu wilka może chcieć zrobić mu krzywdę. Przyjmowanie pozycji obronnej to także położone uszy;
• zjeżone futro, przykucnięcie – taka pozycja sygnalizuje, że za chwilę wilk przystąpi do ataku. Postawa ofensywna wyraża gotowość, determinację i odwagę, czyli cechy posiadane przez wilki. Zwierzęta wydają się być lekko przyczajone, lecz znajdują się w pełnej gotowości do ataku;
• leżenie na brzuchu lub na boku – wilki w ten sposób pokazują, że są odprężone i zrelaksowane. Odpoczynek stanowi istotny element wilczego życia, zwłaszcza po ciężkich, stresujących i często bolesnych polowaniach. Wilki w stanie odprężenia machają ogonem;
• kucanie, położony ogon – w ten sposób wilki sygnalizują stan napięcia lub stresu. Może on towarzyszyć im zarówno podczas polowania, jak i w przypadku pojawienia się intruza na ich własnym terytorium. Często spotykany u wilków, które odłączyły się od watahy;

walka o dominacje w stadzie wilków
wilki

• machanie ogonem – wilk, który w energiczny sposób macha ogonem, wyciągając przy tym język, okazuje swoją radość i zadowolenie. To jeden z tych gestów, który zarówno u wilków, jak i u psów domowych, sygnalizuje to samo. Ile razy widzieliśmy naszego psiaka, który radośnie merdając ogonem pokazuje nam, jak bardzo jest szczęśliwy?
• sylwetka spięta, ogon w jednej linii z ciałem – wilk przygotowuje się do polowania.
Jak widać, system komunikatów i sposoby porozumiewania się wilków, mogą być naprawdę fascynujące. Podobnie jak to, że zwierzęta te doskonale rozumieją i zwykle, bezbłędnie interpretują zachowania swoich towarzyszy. I jak tu nie twierdzić, że wilki są fascynujące?